Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Wystąpienie do Ministra Sprawiedliwości w sprawie opieki medycznej dla osób pozbawionych wolności.

Podczas seminarium zorganizowanego w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich z udziałem przedstawicieli Służby Więziennej, Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka oraz przedstawicielki Polski w CPT, rozważano efektywność dotychczasowego modelu opieki zdrowotnej sprawowanej wobec osób pozbawionych wolności przez więzienną służbę zdrowia. Zastanawiano się, czy opieka ta powinna zostać przeniesiona do publicznej opieki zdrowotnej. Odpowiedź na to pytanie komplikuje fakt, że obecny system ewidencjonowania wydatków w więziennictwie nie pozwala na wyodrębnienie środków przeznaczonych na opiekę medyczną, jaką zapewnia się osobom pozbawionym wolności. W opinii Rzecznika tymi zagadnieniami powinien zająć się międzyresortowy zespół roboczy. O powołanie takiego zespołu Rzecznik wystąpił do Ministra Sprawiedliwości i Ministra Zdrowia.

 

Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:

Data odpowiedzi:

Opis odpowiedzi:

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości (15.02.2016 r.) stwierdził, że w ocenie resortu sprawiedliwości nie ma potrzeby powoływania międzyresortowego zespołu roboczego, którego zadaniem byłoby wypracowanie modelu funkcjonowania w Polsce opieki medycznej dla osób pozbawionych wolności.
W Ministerstwie Sprawiedliwości od dawna trwają analizy koncepcji polegającej na oparciu więziennej służby zdrowia jedynie na więziennych podmiotach leczniczych, jak również systemu, w którym część zadań związanych z zapewnieniem właściwej opieki medycznej osobom pozbawionym wolności zlecona jest na tzw. powszechną służbę zdrowia, szczególnie w zakresie udzielania wysokospecjalistycznych świadczeń zdrowotnych.
Dotychczasowe obserwacje pozwalają na stwierdzenie, że najbardziej korzystnym rozwiązaniem jest oparcie podstawowej opieki zdrowotnej (ambulatoryjnej) oraz mniej skomplikowanych zabiegów specjalistycznych na więziennych podmiotach leczniczych przy jednoczesnym zlecaniu świadczeń wysokospecjalistycznych podmiotom działającym w systemie powszechnej służby zdrowia. Ta koncepcja odzwierciedla tendencje ogólnoeuropejskie w zapewnianiu opieki medycznej osobom osadzonym. Jednolity system opieki zdrowotnej dla wszystkich obywateli, bez odrębnego systemu opieki medycznej dla osób pozbawionych wolności funkcjonuje m.in. w Norwegii i Francji. Podobne reformy przeprowadzono również w Szwecji, Włoszech i Wielkiej Brytanii.