Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Wystąpienie do Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie świadczeń dla rodziców dzieci martwo urodzonych.

Rodzice dzieci martwo urodzonych nie otrzymują właściwej pomocy ze strony państwa. Jak wynika ze skarg wpływających do Rzecznika Praw Obywatelskich, problemem jest konieczność przedstawiania przez rodziców odpisu aktu urodzenia z adnotacją, że dziecko urodziło się martwe, aby mogli oni otrzymać świadczenia z ubezpieczenia społecznego (zasiłek pogrzebowy, zasiłek macierzyński, skrócony urlop macierzyński). Wymóg ten został przewidziany w obowiązujących przepisach, jednak jest on całkowicie niezrozumiały w sytuacji rodziców po stracie dziecka, którego płci nie da się ustalić. Wystąpienia Rzecznika kierowane w tej sprawie w ubiegłym roku do Ministra Pracy i Polityki Społecznej nie przyniosły dotychczas oczekiwanego rezultatu.Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił się z prośbą do Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o rozważenie odpowiedniej zmiany przepisów rozporządzeń, aby możliwe było udzielenie rodzicom świadczeń w razie przedstawienia karty zgonu dziecka, w której nie jest wymagane oznaczenie jego płci.

 

Wystąpienie dołączone do tego dokumentu:

Data odpowiedzi:

Opis odpowiedzi:

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, po ponownym przeanalizowaniu sprawy, wyjaśnił w piśmie z 8 kwietnia 2016 r., że podtrzymuje stanowisko w tej sprawie. Z wcześniejszej korespondencji wynikało, że w razie braku możliwości uzyskania przez pracownicę aktu urodzenia dziecka z adnotacją, iż dziecko urodziło się martwe, nie ma podstaw prawnych do udzielenia urlopu macierzyńskiego w 8 tygodni, a tym samym wypłaty zasiłku macierzyńskiego. Natomiast kobiecie, która stała się niezdolna do pracy w związku z poronieniem, przysługuje - zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - prawo do zasiłku chorobowego w wysokości 80% podstawy wymiaru zasiłku, przez cały okres, jaki lekarz uzna za niezbędny dla jej powrotu do zdrowia, nie dłuższy jednak niż 182 dni.