Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Przystąpienie do postępowania w sprawie skargi konstytucyjnej dotyczącej odwołania dyrektora zakładu karnego (sygn z dnia 2016-01-08.

Adresat:
Trybunał Konstytucyjny
Sygnatura:
WZF.7040.5.2015
Data sprawy:
2016-01-08
Rodzaj sprawy:
skarga konstytucyjna (SK)
Nazwa zepołu:
Wydział do Spraw Żołnierzy i Funkcjonariuszy
Wynik sprawy:
Opis sprawy:

Przystąpienie do postępowania w sprawie skargi konstytucyjnej dotyczącej odwołania dyrektora zakładu karnego (sygn. akt SK 47/15)

Rzecznik Praw Obywatelskich zakwestionował zgodność z Konstytucją RP przepisów ustawy o Służbie Więziennej, które zezwalają na odwołanie funkcjonariusza Służby Więziennej - dyrektora zakładu karnego ze stanowiska przez Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, jednocześnie wyłączając możliwość zaskarżenia tego rozstrzygnięcia oraz wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Odwołanie dyrektora zakładu karnego następuje w drodze rozkazu personalnego Dyrektora Generalnego Służby Więziennej i nie wymaga uzasadnienia. W ocenie Rzecznika odwołany dyrektor powinien przynajmniej poznać powód podjętej decyzji personalnej. Za niedopuszczalne należy uznać funkcjonowanie w systemie prawnym przepisu, który daje organom państwa zbyt dużą swobodę, prowadzącą do zupełnej dowolności rozstrzygnięć, bez konieczności ich uzasadniania.

Z ustawy o Służbie Więziennej nie wynika, aby od rozkazu personalnego odwołującego funkcjonariusza ze stanowiska przysługiwała skarga do sądu administracyjnego. Tym samym rozkaz ten nie podlega zaskarżeniu.

 


Data odpowiedzi:
2017-10-17
Opis odpowiedzi:
Umorzenie postępowania (postanowienie z 17 października 2017 r., sygn. akt SK 47/15).
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego rozkaz personalny nie mógł zostać uznany przez Trybunał za ostateczne orzeczenie w kwestii naruszenia prawa skarżącego do sądu. W tej kwestii ostatecznym rozstrzygnięciem powinno być orzeczenie sądu administracyjnego, którym skarżący nie dysponował. Zdaniem Trybunału skarżący nie oparł skargi konstytucyjnej na orzeczeniu w rozumieniu Konstytucji, w którym sąd lub organ administracji ostatecznie orzekł, na podstawie przepisów wskazanych jako przedmiot kontroli, o wolnościach, prawach albo obowiązkach skarżącego, naruszając te konstytucyjne prawa lub wolności skarżącego, które następnie zostały wskazane w skardze konstytucyjnej jako wzorce kontroli.