Wystąpienie do Ministra Zdrowia w sprawie braku prawnych mechanizmów regulujących maksymalny czas pracy personelu medycznego z dnia 2017-10-25.
Wystąpienie do Ministra Zdrowia w sprawie braku prawnych mechanizmów regulujących maksymalny czas pracy personelu medycznego.
Na podstawie ostatnich doniesień medialnych o przypadkach zgonów lekarzy w miejscu pracy Rzecznik Praw Obywatelskich zwrócił się do Ministra w sprawie braku prawnych mechanizmów regulujących maksymalny czas pracy personelu medycznego. Bez wątpienia, nadmierne obciążenie pracą i stałe przekraczanie norm czasu pracy negatywnie wpływa na stan zdrowia aktywnych zawodowo lekarzy i bezpieczeństwo pacjentów.
Lekarze wykonują zawód nie tylko na podstawie umowy o pracę, ale też w oparciu o umowy cywilne i indywidualną praktykę. Taki stan rzeczy jest wynikiem deficytu kadr medycznych i niedofinansowania służby zdrowia, także pod kątem wynagrodzeń. W przypadkach, gdy wynagrodzenie otrzymywane ze stosunku pracy jest nieadekwatne do oczekiwań i potrzeb lekarza, to okoliczność ta zmusza go do wykonywania zawodu jednocześnie w kilku miejscach lub w oparciu o kilka umów. W takiej sytuacji, jest wielce prawdopodobne, że relacja między liczbą przepracowanych godzin, a liczbą godzin odpoczynku będzie na niekorzyść tej ostatniej.
Niestety, podczas wykonywania pracy w innych formach prawnych niż umowa o pracę, albo w przypadku pracy na kilku etatach, brakuje mechanizmów chroniących osobę wykonującą zawód przed zachwianiem relacji między liczbą przepracowanych godzin, a liczbą godzin przeznaczonych na odpoczynek.
W opinii Rzecznika sposobem na rozwiązanie tego problemu może być przyjęcie nieprzekraczalnej, tygodniowej normy godzin wykonywania pracy przez lekarza w danym podmiocie leczniczym, bez względu na podstawę świadczenia pracy (etat i umowy cywilnoprawne). Współistniejącym rozwiązaniem mogłoby być wówczas przyjęcie regulacji prawnych gwarantujących minimalne okresy odpoczynku osobom wykonującym zawody medyczne w więcej niż w jednym podmiocie leczniczym, niezależnie od podstawy świadczenia pracy.
Ponadto, Rzecznik zwrócił uwagę kwestię nadmiernego wykorzystywania tzw. klauzuli opt-out, której zastosowanie w umowie pozwala świadczyć pracę w wymiarze przekraczającym przeciętnie 48 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym. W ocenie Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej klauzula ta jest wykorzystywana głównie po to, aby zapewnić należytą obsadę dyżurów lekarskich w godzinach nocnych. Mimo iż obecnie dyżur medyczny jest wliczany do czasu pracy, to pracodawcom dano możliwość zobowiązania lekarza do pełnienia dyżurów z przekroczeniem 48-godzinnej maksymalnej tygodniowej normy czasu pracy na podstawie podpisanej przez pracownika klauzuli opt-out. Wieloletnie nawarstwianie się przekroczeń tygodniowych norm czasu pracy poprzez wykonywanie ciężkiej i odpowiedzialnej pracy negatywnie wpływa na stan zdrowia dyżurujących lekarzy.
Szczególny niepokój wzbudza sytuacja lekarzy pracujących w Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych (SOR) i Centrach Urazowych (CU). Praca w tych jednostkach charakteryzuje się wyjątkowo trudnymi warunkami. Wielokrotnie wymaga od pracownika większej odporności psychicznej i wysiłku fizycznego niż na innych oddziałach szpitala. W tych miejscach pracy nie tylko lekarze, ale także ratownicy medyczni i pielęgniarki powinni mieć gwarancje maksymalnych norm czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym, bez względu na podstawę prawną jej świadczenia.
Zdaniem Rzecznika warta rozważenia jest także kwestia przyjęcia publicznie dostępnego rejestru medycznego, w którym ujawniane byłyby wszystkie miejsca wykonywania zawodu przez lekarza wraz z podaniem formy prawnej, w oparciu o jaką jest świadczona praca. Tak skonstruowany rejestr pomógłby dokonywać oceny obciążenia zawodowego lekarza i je stale monitorować.
Rzecznik zwrócił się do Ministra z prośbą o udzielenie odpowiedzi na postawione w niniejszym wystąpieniu pytania oraz ewentualne zainicjowanie stosownych zmian legislacyjnych.