Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie skargi konstytucyjnej M.M. i in. (sygn. akt SK 44/15), dotyczącej braku sądowej kontroli orzeczenia prokuratora odmawiającego udziału pełnomocnika osoby niebędącej stroną w postępowaniu przygotowawczym z dnia 2015-12-15.
Adresat:
Trybunał Konstytucyjny
Sygnatura:
II.510.1304.2015
Data sprawy:
2015-12-15
Rodzaj sprawy:
skarga konstytucyjna (SK)
Nazwa zepołu:
Zespół Prawa Karnego
Wynik sprawy:
Opis sprawy:
Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie skargi konstytucyjnej M.M. i in. (sygn. akt SK 44/15), dotyczącej braku sądowej kontroli orzeczenia prokuratora odmawiającego udziału pełnomocnika osoby niebędącej stroną w postępowaniu przygotowawczym.
Rzecznik podzielił pogląd skarżących, że brak sądowej kontroli nad orzeczeniem prokuratora odmawiającym udziału pełnomocnika osoby niebędącej stroną w postępowaniu przygotowawczym może stanowić naruszenie zagwarantowanego w Konstytucji prawa do sądu.
Data odpowiedzi:
2018-06-06
Opis odpowiedzi:
Postępowanie umorzone (postanowienie z 6 czerwca 2018 r., sygn. akt SK 44/15).
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego w skardze konstytucyjnej brak jest związku logicznego między treścią kwestionowanych w zarzucie przepisów, a wskazanymi przez skarżących wzorcami kontroli. Skarżący nie wyjaśnili bowiem w uzasadnieniu, w jaki sposób treść kwestionowanych przepisów wpłynęła na naruszenie ich konstytucyjnych wolności i praw. Ponadto, Trybunał zwrócił uwagę na zakres podmiotowy skargi konstytucyjnej rozpoznawanej w niniejszej sprawie. Z pisma inicjującego postępowanie wynika, że skarżącymi w sprawie jest 10 osób, o których wolnościach i prawach ostatecznie rozstrzygnął prokurator w czterech postanowieniach. Nie jest tak, że każde ze wskazanych postanowień odnosiło się do wszystkich 10 osób, które wystąpiły z niniejszą skargą konstytucyjną. Oznacza to, że nie było jednego ostatecznego rozstrzygnięcia, wydanego na podstawie skarżonych przepisów. Trybunał Konstytucyjny przypomniał, że skarga konstytucyjna ma charakter indywidualny w tym sensie, że może ją wnieść tylko ta osoba, wobec której wydano ostateczne rozstrzygnięcie na podstawie przepisów, które mogły naruszyć jej konstytucyjne prawa lub wolności. Musi zatem istnieć spójność między podmiotem wnoszącym skargę, a ostatecznym rozstrzygnięciem, które musi dotyczyć jego sytuacji prawnej. Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny nie wykluczył, by w wypadku, gdy ostateczne orzeczenie dotyczy więcej niż jednej osoby, wszystkie te osoby wniosły do Trybunału, po spełnieniu konstytucyjnych i ustawowych przesłanek, jedną skargę konstytucyjną. Jeśli jednak wobec więcej niż jednego podmiotu wydano ostateczne orzeczenia, wprawdzie na tej samej podstawie prawnej i o tej samej treści, nie daje to prawa tym osobom do wniesienia jednej wspólnej skargi konstytucyjnej.
W ocenie Trybunału Konstytucyjnego w skardze konstytucyjnej brak jest związku logicznego między treścią kwestionowanych w zarzucie przepisów, a wskazanymi przez skarżących wzorcami kontroli. Skarżący nie wyjaśnili bowiem w uzasadnieniu, w jaki sposób treść kwestionowanych przepisów wpłynęła na naruszenie ich konstytucyjnych wolności i praw. Ponadto, Trybunał zwrócił uwagę na zakres podmiotowy skargi konstytucyjnej rozpoznawanej w niniejszej sprawie. Z pisma inicjującego postępowanie wynika, że skarżącymi w sprawie jest 10 osób, o których wolnościach i prawach ostatecznie rozstrzygnął prokurator w czterech postanowieniach. Nie jest tak, że każde ze wskazanych postanowień odnosiło się do wszystkich 10 osób, które wystąpiły z niniejszą skargą konstytucyjną. Oznacza to, że nie było jednego ostatecznego rozstrzygnięcia, wydanego na podstawie skarżonych przepisów. Trybunał Konstytucyjny przypomniał, że skarga konstytucyjna ma charakter indywidualny w tym sensie, że może ją wnieść tylko ta osoba, wobec której wydano ostateczne rozstrzygnięcie na podstawie przepisów, które mogły naruszyć jej konstytucyjne prawa lub wolności. Musi zatem istnieć spójność między podmiotem wnoszącym skargę, a ostatecznym rozstrzygnięciem, które musi dotyczyć jego sytuacji prawnej. Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny nie wykluczył, by w wypadku, gdy ostateczne orzeczenie dotyczy więcej niż jednej osoby, wszystkie te osoby wniosły do Trybunału, po spełnieniu konstytucyjnych i ustawowych przesłanek, jedną skargę konstytucyjną. Jeśli jednak wobec więcej niż jednego podmiotu wydano ostateczne orzeczenia, wprawdzie na tej samej podstawie prawnej i o tej samej treści, nie daje to prawa tym osobom do wniesienia jednej wspólnej skargi konstytucyjnej.