Kasacja w sprawie błędnego uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw z dnia 2018-11-13.
Kasacja w sprawie błędnego uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw.
Zgodnie z brzmieniem art. 286 § 1 Kodeksu karnego kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania podjętego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Jak wskazał Sąd Najwyższy działanie sprawcy, określone w art. 286 § 1 k.k., jako doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, sprowadza się do trzech wymienionych w tym przepisie sposobów: wprowadzenie w błąd, wyzyskanie błędu, wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania podjętego działania. Nie każde zatem doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowi oszustwo. Zachodzi ono tylko wtedy, kiedy sprawca działał w określony sposób.
W opinii Rzecznika Praw Obywatelskich w realiach niniejszej sprawy – w opisach czynów zarzucanych w akcie oskarżenia i przypisanych oskarżonemu – nie zawarto wyżej wskazanych, niezbędnych znamion tego przestępstwa. Nie odzwierciedlono zatem, w jaki sposób sprawca działał i jaką metodą posłużył się, by doprowadzić pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Uznać należy zatem, iż czyny, w kształcie w jakim zostały zarzucone i przypisane oskarżonemu wyrokiem Sądu Rejonowego nie wypełniają znamion czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k.