Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w sprawie o zapłatę z dnia 2018-12-13.
Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w sprawie o zapłatę.
Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich w niniejszej sprawie zastosowanie winny mieć przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki. Sąd nie wytłumaczył dlaczego ocenił, że to rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania, a nie rozporządzenie z 2001 r., powinno mieć zastosowanie. Po drugie zaś, analiza opisu wycieczki wskazuje, że przybrała ona jedną z form, o której mowa w § 4 rozporządzenia z 2001 r. (§ 4 pkt 4: Organizowanie krajoznawstwa i turystyki odbywa się w następujących formach: (…) imprezy turystyki kwalifikowanej i obozy wędrowne, w których udział wymaga od uczestników przygotowania kondycyjnego i umiejętności specjalistycznych, w tym posługiwania się specjalistycznym sprzętem). Powyższe wskazuje na konieczność zastosowania przepisów rozporządzenia z 2001 r., a w konsekwencji jego § 7 ust 2. Zgodę na zorganizowanie wycieczek i imprez, opisanych w § 4 pkt 1-4, wyraża dyrektor szkoły po zawiadomieniu organu prowadzącego i organu sprawującego nadzór pedagogiczny. Zgodę taką Dyrektor szkoły wyraziła, a zatem należy przyjąć współodpowiedzialność Miasta jako organu prowadzącego. Jak wynika z § 1 ust. 2 rozporządzenia z 2001 r. w organizowaniu form działalności, o której mowa w ust. 1, szkoły mogą współdziałać ze stowarzyszeniami i innymi podmiotami, których przedmiotem działalności jest krajoznawstwo i turystyka. Takim stowarzyszeniem, jak ustalił Sąd, mającym osobowość prawną był UKS.
W ocenie Rzecznika fakt posiadania osobowości prawnej przez klub sportowy nie stoi na przeszkodzie przypisaniu odpowiedzialności także Miastu, a zatem organowi prowadzącemu szkołę. Decydujące znaczenie ma tu wyrażenie zgody przez organ szkoły, którym jest Dyrektor. Zgoda ta wyrażona została poprzez złożenie przez Dyrektor szkoły podpisu na Karcie wycieczki/imprezy, gdzie opisany został cel wycieczki, jej trasa, termin, liczba uczestników, wskazany został także kierownik wyprawy, jej opiekunowie, harmonogram wycieczki wraz z oświadczeniem kierownika i opiekunów, że zobowiązują się oni do przestrzegania przepisów dotyczących zasad bezpieczeństwa na wycieczkach i imprezach dla dzieci i młodzieży.
W ocenie Sądu Apelacyjnego pozwane miasto będzie odpowiadało za szkodę wyrządzoną przez pozwanego przy wykonaniu powierzonej mu czynności, gdyż nie wykazało, że nie ponosi winy w wyborze. Pozwany nie miał bowiem wymaganych uprawnień zezwalających na prowadzenie wycieczek dzieci i młodzieży na terenach górskich powyżej 1000 m nad poziomem morza, nadto uczestnicy byli niedostatecznie przeszkoleni w zakresie zasad i sposobu poruszania się w górach w warunkach zimowych. Miasto nie wykazało też, że powierzyło zorganizowanie wycieczki osobie, która w zakresie swej działalności zawodowej trudni się wykonywaniem takich czynności. Jednak odnosząc się do podnoszonego zarzutu przedawnienia Sąd wskazał, że z mocy art. 117 § 1 k.c. roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Ulegają więc przedawnieniu także roszczenia wynikające z czynów niedozwolonych, jeżeli mają charakter majątkowy, do kategorii roszczeń majątkowych należy zaliczyć także roszczenia o zapłatę zadośćuczynienia. Dlatego wbrew podnoszonym przez powoda zarzutom termin przedawnienia w stosunku do pozwanego miasta upłynął, nawet licząc go w sposób najkorzystniejszy dla powoda, czyli od dnia uprawomocnienia się wyroku karnego skazującego pozwanego (od 18 kwietnia 2006 r.), gdyż termin przedawnienia w stosunku do tego pozwanego wynosi 3 lata.