Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na uchwałę w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi z dnia 2019-04-01.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na uchwałę w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi.
Rada Miejska w uchwale ustaliła wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi i parkowanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów usunięcia pojazdu powstałych po wydaniu dyspozycji usunięcia pojazdu, od którego odstąpiono. W zaskarżonym § 2 uchwały ustalono wysokość opłaty za parkowanie pojazdów usuniętych z drogi na parkingu strzeżonym, naliczając je "za każdą rozpoczętą dobę przechowywania".
Zgodnie z przepisami Konstytucji organy samorządu terytorialnego, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów. Każdorazowo zatem w akcie rangi ustawowej powinno być zawarte upoważnienie dla lokalnego prawodawstwa, czyli tzw. delegacja. Upoważnienie do wydania aktu prawa miejscowego musi być wyraźne. Akty te nie mogą być wydawane bez wyraźnego upoważnienia ustawowego, ale także nie mogą wykraczać poza unormowania ustawowe. Organ władzy wykonujący kompetencję prawodawczą zawartą w upoważnieniu ustawowym jest zatem obowiązany działać ściśle w granicach tego upoważnienia.
Zaskarżona uchwała wydana została na podstawie art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym. Maksymalne stawki opłat obowiązują w danym roku kalendarzowym i ulegają corocznie zmianie na następny rok kalendarzowy. Na każdy rok kalendarzowy minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza w drodze obwieszczenia maksymalne stawki opłat. Stawki te, jak wynika z analizy art. 130a ust. 6a Prawa o ruchu drogowym, w części dotyczącej przechowywania pojazdów, odnoszone są do doby.
W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich, w sytuacji, w której rada powiatu została upoważniona do określenia wysokości opłat za usuwanie pojazdów z dróg i ich przechowywanie na parkingu, pozostając związana górną granicą stawek określonych przez ustawodawcę, odnoszonych do doby, to przyjęcie w uchwale normy, zgodnie z którą opłatę stosuje się do każdej rozpoczętej doby, następuje z przekroczeniem delegacji ustawowej. Nakładanie obowiązku opłaty za część doby stanowi istotne naruszenie i przekroczenie uprawnień wynikających z delegacji ustawy. Ustawodawca nie upoważnił organu stanowiącego powiatu do określenia w uchwale zasad naliczania opłat, a jedynie ich wysokości.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarga Rzecznika Praw Obywatelskich nie była zasadna. Sąd uznał bowiem, że uchwała w zaskarżonej części nie zawiera przepisów, które sprzeczne byłyby z art. 130a ust. 6a Prawa o ruchu drogowym. Zdaniem Sądu skoro ustawodawca w ogóle nie przewidział możliwości naliczania opłaty za przechowywanie samochodu proporcjonalnie do czasu przechowywania to jedyną możliwością było jej naliczanie „z góry” za każdy dzień. W przeciwnym razie gmina zobowiązana byłaby zapłacić opłaty za okres faktycznego przechowywania, a możliwość obciążenia tymi opłatami właścicieli samochodów następowałaby dopiero po zamknięciu pełnego okresu doby.