Kasacja dotycząca nienależytego rozpoznania oraz nienależytego odniesienia się do zarzutów podniesionych przez obrońców z dnia 2018-04-03.
Kasacja dotycząca nienależytego rozpoznania oraz nienależytego odniesienia się do zarzutów podniesionych przez obrońców.
Rzecznik Praw Obywatelskich zauważył, że z analizy ustawowego modelu postępowania ekstradycyjnego wynika, że rolą sądu jest skontrolowanie, czy nie zachodzą przeszkody prawne czyniące niedopuszczalnym uwzględnienie wniosku państwa obcego o wydanie osoby. Zasadne jest zatem zbadanie przez sąd bezwzględnych przeszkód wydania osoby wskazanych zarówno w umowach międzynarodowych, jak również w Kodeksie postępowania karnego. Zdaniem Rzecznika Sąd odwoławczy w sposób niewystarczający rozważył i odniósł się do okoliczności podnoszonych w zażaleniach obrońców, dotyczących zaniechania przez Sąd I instancji należytej oceny i wszechstronnego zbadania, czy istnieje podstawa do uznania, że wydanie ściganego jest niedopuszczalne. Sąd Apelacyjny co prawda wskazuje, że jego zdaniem w niniejszej sprawie nie wystąpiły podstawy do przyjęcia, że w razie wydania zostałyby naruszone przepisy Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, jednak uzasadnienie w tej mierze jest lakoniczne i nie uwzględnia wszystkich istotnych okoliczności wskazanych w zażaleniach obrońców, jak również wynikających z akt sprawy.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że postanowienie Sądu Apelacyjnego powinno zostać uchylone w celu należytego rozważenia i wszechstronnego zbadania, również po uzupełnieniu materiału dowodowego, czy nie zachodzą podstawy do odmowy wydania ściganego organom Federacji Rosyjskiej.
W ocenie Sądu Najwyższego kontrola odwoławcza nie spełniła standardów wyznaczanych przez treść przepisów postępowania karnego. Uchybienia te były przy tym tak istotne, że nie tylko uzasadniają stanowczą konkluzję, że w niniejszej sprawie nie został osiągnięty stan sprawiedliwości proceduralnej, ale na obecnym etapie nie pozwalają również na uznanie, że wieńcząca niniejsze postępowanie decyzja procesowa została wydana na podstawie zgodnych z rzeczywistością ustaleń faktycznych, prawidłowo ocenionych przez pryzmat przepisów określających pozytywne i negatywne przesłanki ekstradycji. Zdaniem Sądu Najwyższego w wywodzie sąd odwoławczy zbiorczo i powierzchownie odniósł się do sformułowanych zarzutów odwoławczych. Niektóre z nich zaś pominął, a inne omówił tak pobieżnie, że ocena w tym przedmiocie musi być uznana za dowolną i arbitralną.