asacja w sprawie naruszenia prawa materialnego polegającego na zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego, podczas gdy oskarżony naprawił szkodę w znacznej części przed wydaniem wyroku z dnia 2018-07-31.
asacja w sprawie naruszenia prawa materialnego polegającego na zobowiązaniu oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego, podczas gdy oskarżony naprawił szkodę w znacznej części przed wydaniem wyroku.
Rzecznik Praw Obywatelskich wskazał, że obowiązek naprawienia szkody, przewidziany w unormowaniu art. 46 § 1 Kodeksu karnego, odnosi się tylko do szkody realnie wyrządzonej, a więc takiej, której nie naprawiono (w całości lub w części). Środek ten nie ma charakteru represji i zmierza jedynie do wyrównania straty, która wynikła z przestępstwa. W niniejszej sprawie bezspornym jest, że oskarżony przed wydaniem wyroku, zwrócił pokrzywdzonemu kwotę 20 000 zł. Oświadczenie pokrzywdzonego o przyjęciu przedmiotowej kwoty znajduje się w aktach sądowych. Ponadto, w protokole rozprawy głównej z dnia 20 czerwca 2013 r. Przewodniczący ujawnił, że do akt wpłynęło potwierdzenie dokonania wpłaty na rzecz pokrzywdzonego w wymienionej kwocie. Również sam oskarżony wielokrotnie podkreślał, że naprawił szkodę prawie w całości.
W świetle powyższego, jako oczywiste jawi się, że Sąd Rejonowy wydając wyrok nie uwzględnił faktu odzyskania przez pokrzywdzonego kwoty 20 000 zł. Rzecznik zauważył zatem, że Sąd orzekając wobec oskarżonego, na podstawie art. 46 § 1 k.k., obowiązek naprawienia szkody, orzekł w sposób sprzeczny ze wskazanym przepisem, nie uwzględniając częściowego naprawienia szkody, co stanowiło jego rażące naruszenie, które miało istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w części dotyczącej obowiązku naprawienia szkody i w tym zakresie sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.