Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalającego skargą na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie nakazu udostępnienia danych osobowych z dnia 2018-04-10.
Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalającego skargą na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w przedmiocie nakazu udostępnienia danych osobowych.
W niniejszej sprawie GIODO odmówił uwzględnienia wniosku skarżącego o nakazanie udostępnienia danych osobowych uznając, że w tym konkretnym przypadku zastosowanie znajdują przepisy Prawa telekomunikacyjnego, które przewidują dalej idącą ochronę danych osobowych abonentów objętych tajemnicą telekomunikacyjną niż ustawa o ochronie danych osobowych Zdaniem GIODO przepisy te należy uznać za szczególne (lex specialis) w stosunku do ogólnej normy z ustawy o ochronie danych osobowych (lex generalis).
W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich organ błędnie określił relacje, jakie zachodzą pomiędzy przepisami ustawy o ochronie danych osobowych i przepisami Prawa telekomunikacyjnego, nie ważąc kolidujących ze sobą wartości konstytucyjnych, które podlegają ocenie z punktu widzenia mechanizmu proporcjonalności. Rzecznik zauważył, że stosownie do zapisów ustawy o ochronie danych osobowych, przetwarzanie danych osobowych, a więc ich zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie może mieć miejsce ze względu na dobro publiczne, dobro osoby, której dane dotyczą, lub dobro osób trzecich w zakresie i trybie określonym ustawą. Jeżeli jednak przepisy odrębnych ustaw, które odnoszą się do przetwarzania danych, przewidują dalej idącą ochronę, niż wynika to z niniejszej ustawy, to w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych, stosuje się przepisy tych ustaw.
Ponadto, Rzecznik zwrócił uwagę na fakt, że zgodnie z przepisami Prawa telekomunikacyjnego przetwarzanie danych, stanowiących tajemnicę telekomunikacyjną, może się odbywać w oparciu o przepisy innych ustaw. Zdaniem Rzecznika istnienie w przepisach Prawa telekomunikacyjnego tego rodzaju odesłania, pozwala przedstawić pogląd, że pomiędzy omawianymi tu ustawami nie zachodzi relacja wyłączenia, lecz uzupełnienia. Ponadto, ustawa o ochronie danych osobowych powinna stanowić podstawę udostępnienia danych osobowych objętych tajemnicą telekomunikacyjną, które mają służyć dochodzeniu praw osób pokrzywdzonych przed sądem. Do organu każdorazowo, w konkretnym stanie faktycznym powinna należeć ocena, które dobra chronione przez prawo są ważniejsze: dane osobowe czy interes wnioskodawcy.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego art. 23 ust. 1 pkt 5 u.o.d.o. nie może stanowić podstawy legalizującej udostępnienie danych dotyczących użytkownika objętych tajemnicą telekomunikacyjną osobie żądającej tego, ze względu na potrzebę dochodzenia jej praw. Zdaniem Sądu przyjęcie stanowiska zgodnego ze skargą kasacyjną w praktyce nastręczałoby wielu trudności. Samo bowiem oświadczenie o zamiarze podjęcia czynności takich jak wniesienie pozwu o naruszenie dóbr osobistych do sądu lub do złożenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oraz opisanie okoliczności mających uzasadniać potencjalne roszczenia lub podejrzenia danej osoby nie są wystarczające do naruszenia tajemnicy telekomunikacyjnej. W wyjątkowo niekorzystnej sytuacji stawiałoby to przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który nie miałby możliwości zweryfikować, czy okoliczności ww. rzeczywiście miały miejsce, czy osoba ta ma rzeczywisty zamiar wystąpienia do sądu lub innych właściwych organów.