Kasacja w sprawie naruszenia przepisów prawa karnego procesowego polegającego na uwzględnieniu przez sąd wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy z dnia 2019-05-10.
Kasacja w sprawie naruszenia przepisów prawa karnego procesowego polegającego na uwzględnieniu przez sąd wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy.
Oskarżony został uznany winnym tego, że działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, posługując się podrobionym dowodem osobistym, podrobionymi dokumentami i podrobionym zaświadczeniem z ZUS wprowadził w błąd pracowników banku, usiłując doprowadzić do korzystnego rozporządzenia mieniem w postaci kredytu, który w powziętym z góry zamiarze nie miał być spłacany. Zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, że pracownicy banku ujawnili fałszerstwo dokumentów. Sąd wymierzył oskarżonemu karę sześciu miesięcy pozbawiania wolności oraz grzywnę w wysokości dwustu stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł. Jednocześnie Sąd Rejonowy zobowiązał oskarżonego na podstawie art. 72 § 2 Kodeksu karnego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego.
Rzecznik Praw Obywatelskich zauważył, że zgodnie z ww. przepisem zobowiązanie sprawcy do naprawienia szkody może nastąpić jedynie wówczas, gdy następstwem czynu sprawcy było powstanie szkody. Ratio legis tego uregulowania stanowi bowiem faktyczne wynagrodzenie szkody. Orzeczenie w tym zakresie związane jest zatem ściśle z rzeczywistą szkodą, jaką poniósł pokrzywdzony i to szkodą rozumianą tak jak w prawie cywilnym. W przedmiotowej sprawie nie doszło do wyrządzenia szkody poszkodowanemu albowiem umowa kredytowa pomiędzy oskarżonym a bankiem nie została zawarta i tym samym nie doszło do dalszej realizacji umowy kredytowej, jaką byłaby wypłata przez bank wnioskowanej kwoty. Jak wynika z treści samego wyroku Sądu Rejonowego, oskarżony został uznany za winnego jedynie usiłowania popełnienia czynu. W tym stanie rzeczy realizacja orzeczonego zobowiązania do naprawienia szkody nie prowadziłaby zatem, co oczywiste, do kompensowania szkód poniesionych przez pokrzywdzonego przestępstwem, tylko spowodowałaby nieuprawnione przysporzenie mu korzyści.