Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w sprawie o umieszczenie bez zgody w szpitalu psychiatrycznym z dnia 2019-02-15.
Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w sprawie o umieszczenie bez zgody w szpitalu psychiatrycznym.
Rzecznik Praw Obywatelskich powziął wiadomość o toczącym się przed Sądem Rejonowym postępowaniu z wniosku Prokuratora Rejonowego w przedmiocie umieszczenia uczestniczki postępowania w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, tj. w trybie art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Z przekazanych Rzecznikowi dokumentów wynika, że Prokurator Rejonowy wystąpił o umieszczenie uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody, z uwagi na możliwość występowania zaburzeń psychicznych, które w ocenie Prokuratora mogą świadczyć o chorobie psychicznej uczestniczki. Podstawą do wystąpienia Prokuratora Rejonowego z wnioskiem były zawiadomienia, jakie uczestniczka kierowała do organów państwowych, a w szczególności do Prokuratury Okręgowej, w których oskarżała osoby trzecie o działania przeciwko niej.
Na potrzeby niniejszego postępowania sporządzona została opinia sądowo-psychiatryczna wykonana na zlecenie Sądu Rejonowego przez biegłego psychiatrę. Biegły stwierdził u uczestniczki chorobę psychiczną pod postacią zaburzeń urojeniowych. Wskazał też że, uczestniczka nie ma poczucia choroby i motywacji do podjęcia leczenia, a nieufność wobec innych osób, w tym członków rodziny, oznacza, że nie ma nikogo, kto mógłby nadzorować leczenie ambulatoryjne, a w szczególności systematyczność przyjmowania leków przez uczestniczkę. W sporządzonej opinii biegły stwierdził również, że uczestniczka jest w stanie zaspokajać samodzielnie swoje podstawowe potrzeby życiowe i nie jest to przyczyną umieszczenia jej w szpitalu.
W ocenie Rzecznika opinia ta nie daje podstaw do uznania, że zachodzą przewidziane w ustawie podstawy do orzeczenia przez sąd przyjęcia uczestniczki do szpitala psychiatrycznego bez jej zgody. szpitala psychiatrycznego bez jej zgody. Należy bowiem podkreślić, że zastosowanie przymusowego leczenia w trybie art. 29 ust. 1 pkt 2 u.o.z.p. musi opierać się na dokładnych i niebudzących wątpliwości ustaleniach w zakresie, czy i na jakie schorzenie cierpi uczestnik, czy jest niezdolny do samodzielnej egzystencji, czy uzasadnione są prognozy, że leczenie szpitalne przyniesie poprawę stanu zdrowia. Z przedłożonej do akt sprawy opinii bezsprzecznie wynika, że biegły stwierdza u uczestniczki chorobę psychiczną i potrzebę leczenia szpitalnego, które jego zdaniem spowoduje poprawę jej stanu zdrowia. Jednocześnie jednak biegły stwierdza wprost, że uczestniczka jest w stanie samodzielnie zaspakajać swoje podstawowe potrzeby. Tym samym, nie sposób przyjąć, że zaistniały przesłanki wynikające z ww. przepisu. Należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, samo stwierdzenie przez biegłego w opinii, że stan zdrowia uczestniczki kwalifikuje ją do leczenia szpitalnego, czy też podjęcie leczenia byłoby wskazane i korzystne dla niej, a nawet to, że zaniechanie leczenia szpitalnego spowoduje pogorszenie jej stanu zdrowia psychicznego, nie jest wystarczającą podstawą do umieszczenia uczestniczki w szpitalu psychiatrycznym wbrew jej woli.