Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Kasacja w sprawie rozpoznania wniosku prokuratora o umorzenie postępowania i zastosowanie środka zabezpieczającego pod nieobecność podejrzanego na posiedzeniu sądu z dnia 2019-09-06.

Adresat:
Sąd Najwyższy
Sygnatura:
II.510.697.2016
Data sprawy:
2019-09-06
Rodzaj sprawy:
kasacja karna (RKK)
Nazwa zepołu:
Zespół Prawa Karnego
Wynik sprawy:
Opis sprawy:

Kasacja w sprawie rozpoznania wniosku prokuratora o umorzenie postępowania i zastosowanie środka zabezpieczającego pod nieobecność podejrzanego na posiedzeniu sądu.

Rzecznik Praw Obywatelskich zauważył, że w myśl 354 pkt 2 Kodeksu postępowania karnego udział podejrzanego w posiedzeniu w przedmiocie umorzenia i zastosowania środka zabezpieczającego jest, co do zasady, obligatoryjny. Jedynie wyjątkowo podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu, jeżeli z opinii biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, chyba że sąd uzna jego udział za konieczny. Kategoryczny zapis rozpoznanie sprawy na posiedzeniu z udziałem prokuratora, obrońcy i podejrzanego wyklucza możliwość rozpoznania sprawy w tym trybie pod nieobecność któregokolwiek z wymienionych podmiotów. Analiza akt niniejszej sprawy pozwala na stwierdzenie, że w tym konkretnie postępowaniu powyższy wyjątek nie miał zastosowania. W pisemnej opinii sądowo-psychiatrycznej biegli stwierdzili, że aktualny stan zdrowia podejrzanego pozwala na jego udział w toczącym się postępowaniu karnym. Odpadła tym samym jedyna okoliczność umożliwiająca odstąpienie od udziału podejrzanego w posiedzeniu, którego efektem było zastosowanie wobec niego internacji psychiatrycznej.

 


Data odpowiedzi:
2019-12-04
Opis odpowiedzi:
Kasacja oddalona (postanowienie z 4 grudnia 2019 r., sygn. akt IV KK 499/19).
W ocenie Sądu Najwyższego zestawienie aktualnej sytuacji podejrzanego, który od przeszło roku przebywa na wolności po uchyleniu przez Sąd Rejonowy środka zabezpieczającego, z hipotetyczną sytuacją, która byłaby następstwem ewentualnego podzielenia argumentacji Rzecznika Praw Obywatelskich, upoważniało Sąd Najwyższy do wniosku, że uwzględnienie kasacji w istocie rzeczy stanowiłoby dla podejrzanego gorsze rozwiązanie. A zatem, kasacja mimo deklarowanego przez skarżącego kierunku jej wniesienia na korzyść podejrzanego, w rzeczywistości byłaby skargą działającą na jego niekorzyść.