Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w części oddalającej skargę na uchwałę Rady Miejskiej w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu na rok 2015 r z dnia 2018-05-08.
Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w części oddalającej skargę na uchwałę Rady Miejskiej w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie i przechowywanie pojazdu oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu na rok 2015 r.
Rzecznik Praw Obywatelskich nie podzielił stanowiska Sądu, zgodnie z którym upoważnienie wynikające z Prawa o ruchu drogowym nie zawiera dostatecznie jednoznacznych wytycznych, które wyznaczałyby w sposób niebudzący wątpliwości treść uchwały rady powiatu w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi oraz opłat za przechowywanie pojazdu na parkingu. Zdaniem Rzecznika obie przesłanki, którymi rada powiatu powinna kierować się przy określaniu stawek przedmiotowych, są klarowne i pozwalają na zrekonstruowanie wskazań ustawodawcy co do kierunku merytorycznych rozwiązań, mających znaleźć wyraz w uchwale rady powiatu. Przesłanka dotycząca konieczności zapewnienia sprawnej realizacji zadań w zakresie usuwania pojazdów obliguje radę powiatu do dokonania analizy działań, które powinny zostać podjęte, aby usuwanie pojazdów z dróg przebiegało sprawnie, bez zbędnej zwłoki, przy zapewnieniu ciągłości usług odholowania również w dni ustawowo wolne od pracy. Natomiast druga przesłanka, koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, nakłada na radę powiatu wymóg wzięcia pod uwagę kosztów, które są odpowiednikiem cen za usługi usuwania i przechowywania pojazdów pobieranych przez podmioty świadczące tego rodzaju usługi komercyjnie na terenie powiatu. Prawidłowa wykładnia przesłanki kosztów usuwania pojazdów na obszarze danego powiatu oznacza bowiem uwzględnienie rzeczywistych kosztów usług holowania pojazdów, które kształtują się w danym powiecie, a nie szeroko rozumianych kosztów ponoszonych przez powiat w związku z usuwaniem pojazdów z dróg.
W tym kontekście, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko WSA, że wysokość kosztów usunięcia pojazdu i wysokości opłat za jego przechowywanie na parkingu strzeżonym musi uwzględniać ponoszone przez powiat faktyczne koszty usunięcia pojazdu przez podmiot, któremu w trybie zamówień publicznych starosta powierzył wykonywanie tego zadania oraz faktyczne koszty opłat za przechowywanie pojazdu pobierane od powiatu przez podmiot prowadzący parking strzeżony.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie brak jest podstaw, aby skutecznie postawić Sądowi I instancji zarzut naruszenia prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym. Ocena zarzutu prawa materialnego może być dokonana wyłącznie na podstawie konkretnego stanu faktycznego. Zarzut naruszenia prawa materialnego nie może opierać się na wadliwym, kwestionowanym przez stronę ustaleniu faktu. Rzecznik nie sformułował w skardze kasacyjnej zarzutów dotyczących ani wadliwości procedowania zaskarżonej uchwały, ani też naruszenia przez Sąd I instancji przepisów postępowania przy rozpoznawaniu sprawy.