Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów odmawiającą przedstawienia skarżącej do tytułu naukowego profesora nauk prawnych z dnia 2020-06-19.
Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów odmawiającą przedstawienia skarżącej do tytułu naukowego profesora nauk prawnych.
Decyzją z dnia 25 listopada 2019 r. CKST, po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Skarżącej, postanowiła utrzymać w mocy decyzję z dnia 24 września 2018 odmawiającą przedstawienia Skarżącej do tytułu naukowego profesora nauk prawnych. W uzasadnieniu wskazano, że Sekcja Nauk Humanistycznych i Społecznych Centralnej Komisji, mimo zapoznania się z opinią eksperta powołanego przez CKST, w której wskazano, że odwołanie Skarżącej jest zasadne, nie poparła odwołania od decyzji. Po zapoznaniu się z dokumentacją sprawy oraz wynikiem głosowania tajnego, Prezydium podjęło uchwałę o odmowie poparcia odwołania od decyzji Centralnej Komisji z dnia 24 września 2018 r. o odmowie przedstawienia Prezydentowi RP Skarżącej do tytułu profesora nauk prawnych, uznając je za niezasadne. Centralna Komisja w uzasadnieniu decyzji wskazała, że Skarżąca nie spełniła przewidzianych w tym przepisie przesłanek. W ocenie CKST przesłanki te winny być spełnione na dzień składania wniosku. CKST nie odniosła się w żaden sposób do argumentów prezentowanych przez Skarżącą w odwołaniu i przez Rzecznika w jego piśmie procesowym.
W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich Centralna Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie w oparciu o stan faktyczny i prawny istniejący w momencie rozstrzygania sprawy, działając tym samym zgodnie z ogólną zasadą postępowania administracyjnego. Art. 26 o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki stanowi o ogólnych, merytorycznych przesłankach nadania tytułu profesora, a weryfikacja ich spełniania może i powinna się odbywać na każdym etapie postępowania. Ponadto żaden inny przepis ustawy w którym momencie spełnione powinny być przesłanki umożliwiające ubieganie się o nadanie tytułu profesora. Rzecznik również zauważa, że przed dniem wydania decyzji przez Centralną Komisję, Skarżąca została promotorem w dwóch przewodach doktorskich, spełniając tym samym przesłankę, o której stanowi art. 26 ust. 1 pkt 3 lit. b u.s.n. Potwierdzają to uchwały Rady Wydziału Prawa Administracji z dnia 19 września 2018 r. wyznaczające Skarżącą jako promotora w dwóch przewodach doktorskich. Okoliczności te nie zostały wzięte pod uwagę przez Centralną Komisję podczas wydawania zarówno pierwszej, jak i drugiej decyzji, co doprowadziło do wydania decyzji w oparciu o nieaktualny stan faktyczny. Tym samym w sprawie doszło do naruszenia zasady prawdy obiektywnej. Mając na uwadze powyższe, w niniejszej sprawie brak było podstaw do wydania decyzji odmawiającej przedstawienia Skarżącej do tytułu naukowego profesora nauk prawnych.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za błędne należało uznać pominięcie przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów dowodów istniejących w dniu wydawania decyzji z 25 listopada 2019 r. i z 24 września 2018 r., a w szczególności załączonych przez Skarżącą do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy uchwał Rady Wydziału Prawa Administracji z 19 września 2018 r., wyznaczających Skarżącą, jako promotora w dwóch przewodach doktorskich. Brak wzięcia pod uwagę okoliczności wynikających z tych dowodów doprowadziło do wydania decyzji w pierwszej i w drugiej instancji w oparciu o nieaktualny stan faktyczny. W ten sposób Centralna Komisja dopuściła się naruszenia zasady prawdy obiektywnej, wyrażonej w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzje te z tego powodu należało uznać za przedwczesne. Zdaniem Sądu skoro nie doszło do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy i przed wydaniem decyzji nie wzięto pod rozwagę w sposób należyty znanych organowi odwoławczemu dokumentów, a przed organem pierwszej instancji nie poczyniono należytych ustaleń, co do dowodów istniejących w sprawie i mających w niej znaczenie, należało uznać, że wadliwości te, o charakterze proceduralnym, mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy.