Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji PWIS z dnia 2020-09-07.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji PWIS.
Decyzją z 24 czerwca 2020 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny wymierzył panu Ł.P. karę pieniężną w kwocie 10.000,00 zł za niestosowanie się do zakazu odbywania imprez, spotkań i zebrań niezależnie od ich rodzaju. Ponieważ strona jest osobą małoletnią, z odwołaniem od przedmiotowej decyzji, w jej imieniu, wystąpił ojciec, pan J.P. Odwołanie opatrzone jest datą 9 lipca 2020 r. Opisanym na wstępie postanowieniem, przyjmując za podstawę art. 134 k.p.a., Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny stwierdził, iż odwołanie to zostało wniesione z uchybieniem terminu. W uzasadnieniu postanowienia, organ II instancji podał, iż decyzja Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z 24 czerwca 2020 r. została skierowana do przedstawicieli ustawowych pana Ł.P. - do pani M.P. i pana J.P. 24 czerwca 2020 r. Pani M.P. odebrała decyzję 26 czerwca 2020 r., a pan J.P. nie podjął natomiast przesyłki, pomimo dwukrotnego awizowania. W rezultacie, organ wskazał, że zgodnie z art. 44 § 4 k.p.a., doręczenie decyzji panu J.P. nastąpiło 10 lipca 2020 r. Organ skonstatował następnie, że z racji tego, iż decyzja w przypadku pana J.P. rozpoczęła byt prawny 11 lipca 2020 r., złożenie przez niego odwołania 10 lipca 2020 r. było przedwczesne i jako takie, niedopuszczalne. Tym sposobem - zdaniem organu - nastąpiło uchybienie terminowi, o jakim mowa w art. 129 k.p.a.
W opinii Rzecznika Praw Obywatelskich z rozstrzygnięciem organu II instancji nie można się zgodzić, gdyż narusza ono przepisy obowiązującego prawa. Jest ono wynikiem dokonania przez organ błędnej wykładni przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w zakresie doręczeń i reprezentowania stron postępowania nie posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych. Należy ponadto zauważyć, że organ II instancji myli pojęcia niedopuszczalności wniesienia odwołania i uchybienia terminowi do wniesienia odwołania, utożsamiając je i używając naprzemiennie.
Równocześnie Rzecznik zaznaczył, iż istnienie przedstawiciela ustawowego strony na mocy obowiązujących przepisów nie oznacza, że adresatem decyzji administracyjnej ustalającej prawa lub obowiązki strony (takiej jak zaskarżona decyzja o karze) jest tenże przedstawiciel ustawowy strony. W dalszym ciągu tym adresatem jest osoba reprezentowana przez przedstawiciela ustawowego - w tym przypadku małoletni. Tym samym, skutki doręczenia i rozpoczęcie biegu terminu do wniesienia środków zaskarżenia dotyczą osoby reprezentowanej (czyli strony - np. małoletniego), a nie przedstawicieli ustawowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, że w kontekście okoliczności faktycznych i prawnych niniejszej sprawy uznać należało, iż PPWIS wydając zaskarżone postanowienie nieprawidłowo zastosował art. 134 K.p.a. i stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji PPIS. Pomimo naruszenia art. 40 § 2 i art. 43 k.p.a. z powodu doręczenia decyzji bezpośrednio małoletniemu, to skutek doręczenia stronie decyzji PPIS nastąpił, a w konsekwencji otworzył się skutecznie termin na wniesienie odwołania przez jednego z przedstawicieli ustawowych Ł. P. w terminie z art. 129 § 2 K.p.a. Wobec prawidłowego wniesienia odwołania w imieniu strony PPWIS nie miał podstaw prawnych i faktycznych, aby stosować art. 134 K.p.a. i stwierdzać uchybienie terminu do wniesienia odwołania przez ojca małoletniego. Dlatego należało w całości uchylić zaskarżone do Sądu postanowienie PPWIS na podstawie art 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. z uwagi na mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie przez ten Organ art. 7, art. 30 § 1 i 2, art. 77, art. 80, art. 127 § 2, art. 129 § 2, art. 134 K.p.a.