Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia 2020-09-07.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego.
Decyzją z dnia 19 maja 2020 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny, działając na podstawie przepisów ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi wymierzył panu M.P. karę pieniężną w kwocie 20.000,00 zł za naruszenie w dniu 14 maja 2020 r. obowiązku kwarantanny. Pan M.P. złożył podanie datowane na dzień 29 czerwca 2020 r. zawierające wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od tej decyzji oraz samo odwołanie. Jako uprawdopodobnienie braku winy w uchybieniu terminu, skarżący wskazał na brak wiedzy o toczącym się postępowaniu administracyjnym w sprawie nałożenia kary (brak zawiadomień o pozostawieniu decyzji w placówce pocztowej w jego skrzynce pocztowej) oraz nawarstwienie wielu spraw osobistych i zawodowych koniecznych do uregulowania poza miejscem zamieszkania. Powołał się także na ciężki swój ciężki stan emocjonalny wywołany dwutygodniowym pobytem w odosobnieniu i potrzebą wyjazdu do osób bliskich.
Postanowieniem z 22 lipca 2020 r., przyjmując za podstawę art. 59 § 1 k.p.a. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny rozpatrzył wniosek pana M.P. negatywnie, odmawiając mu przywrócenia terminu (odrębnym postanowieniem z dnia 30 lipca 2020 r., które jest przedmiotem osobnej skargi Rzecznika, organ stwierdził uchybienie przez stronę terminowi do wniesienia odwołania). Swoje stanowisko odnośnie do odmowy przywrócenia terminu organ umotywował nieuprawdopodobnieniem przez wnoszącego braku winy w uchybieniu terminowi.
W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich rozstrzygnięcie organu II instancji jest rażąco błędne a to z uwagi na brak prawnych i faktycznych podstaw do orzekania w przedmiocie przywrócenia terminu do złożenia odwołania w stanie niniejszej sprawy. Jako takie, postanowienie to nie może się ostać w obrocie prawnym.
Rzecznik wskazał, że w toku postępowania pierwszo i drugoinstancyjnego, obowiązywały przepisy art. 98 ustawy o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, w brzmieniu wyłączającym stosowanie tzw. "fikcji doręczenia" . Niezależnie od tego, nawet w braku tych przepisów i założeniu skuteczności doręczenia decyzji w dniu 18 czerwca 2020 r., pan M.P., składając odwołanie w dniu 30 czerwca 2020 r., zachował i ten termin. Licząc od dnia 18 czerwca 2020 r., określony w art. 129 §2 k.p.a. czternastodniowy termin upłynąłby bowiem dla skarżącego dnia 2 lipca 2020 r.
W rzeczywistości, mając na uwadze fakt, iż skuteczne, prawidłowe doręczenie decyzji nastąpiło w siedzibie organu I instancji w dniu 23 czerwca 2020 r., ów termin do wniesienia odwołania upłynął 7 lipca 2020 r. Skoro zatem skarżący nie uchybił terminowi do wniesienia odwołania, jego wniosek o przywrócenie tego terminu należy traktować jako złożony z ostrożności procesowej, mając także na uwadze fakt, iż nie jest on zawodowym prawnikiem. Abstrahując jednak od tego, stwierdzić należy, że postępowanie prowadzone w sprawie rozpatrzenia przedmiotowego wniosku było bezprzedmiotowe od samego początku, a tym samym, nie powinno być w ogóle uruchomione i spotkać się z odmową wszczęcia na zasadzie art. 61 a k.p.a., bądź też z umorzeniem - na zasadzie art. 105 §1 k.p.a.