Kasacja w sprawie wymierzenia oskarżonemu kary grzywny w sposób uniemożliwiający jej wykonanie z dnia 2020-10-09.
Kasacja w sprawie wymierzenia oskarżonemu kary grzywny w sposób uniemożliwiający jej wykonanie.
Rzecznik Praw Obywatelskich zauważył, że Sąd Rejonowy wymierzając skazanemu karę grzywny za przypisane mu przestępstwo, posłużył się zapisem cyfrowym i słownym. Jednakże w przypadku określania wysokości wymierzonych oskarżonemu stawek dziennych grzywny, w każdym z zapisów inaczej określił jej wysokość. W zapisie cyfrowym wskazał, że wymierza oskarżonemu 160 stawek dziennych, natomiast w zapisie słownym wskazał sto stawek dziennych. W tej sytuacji istnieje rozbieżność, co do rzeczywistej wysokości stawek dziennych grzywny wymierzonej oskarżonemu, a w konsekwencji wysokości orzeczonej kary grzywny, co powoduje w istocie niemożność ustalenia, w jakim wymiarze faktycznie karę tę orzeczono.
W ocenie Sądu Najwyższego zamieszczenie w treści wyroku dwóch odmiennych oznaczeń określających wysokość kary, powoduje niemożność ustalenia, w jakim wymiarze faktycznie karę tę orzeczono. Taki sposób procedowania nie tylko jest sprzeczny z wymogiem redagowania orzeczenia w sposób zrozumiały i jednoznaczny, ale również powoduje wewnętrzną sprzeczność wyroku, uniemożliwiającą w tej części jego wykonanie. Zidentyfikowane uchybienie nie może być zatem oceniane w kategorii oczywistej omyłki pisarskiej, a w konsekwencji nie może być też sanowane w trybie sprostowania orzeczenia na podstawie art. 105 k.p.k., gdyż określona w tym przepisie instytucja nie służy do usuwania pomyłek odnoszących się do merytorycznych elementów wyroku.