Skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego od wyroku Sądu Apelacyjnego w zakresie oddalenia żądania zobowiązania pozwanej do wystosowania przeprosin z dnia 2020-11-03.
Skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego od wyroku Sądu Apelacyjnego w zakresie oddalenia żądania zobowiązania pozwanej do wystosowania przeprosin.
Powód wniósł o zobowiązanie pozwanej do wystosowania na jej koszt do wszystkich członków Wspólnot Mieszkaniowych oświadczenia na piśmie, że zarzuty sformułowane wobec powoda w przygotowanych uchwałach Wspólnot Mieszkaniowych dotyczące jego bezprawnego działania, z naruszeniem ustawy o własności lokali, były niesłusznym pomówieniem. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich bez znaczenia jest fakt, że to wspólnoty mieszkaniowe podjęły te uchwały. Powód może żądać ochrony swojego naruszonego dobra osobistego zarówno od autorki projektów tych uchwał, jak i od wspólnot, które je podjęły. Podjęcie uchwał przez członków wspólnoty mieszkaniowej nie sprawia, że pozwana przestaje być autorką propozycji przedłożonych do zaakceptowania przez członków wspólnoty mieszkaniowej. Sąd Apelacyjny, podzielając ustalenia Sądu Okręgowego, nie zauważył, że powód wiązał odpowiedzialność pozwanej za naruszenie jego dóbr osobistych z przekazaniem przez nią członkom wspólnot mieszkaniowych zarzutów co do osoby powoda w sformułowanych przez nią projektach uchwał. Przepisy powszechnie obowiązującego prawa nie wyłączają odpowiedzialności autora treści projektu uchwały, w związku z jej przyjęciem przez wspólnotę mieszkaniową. Brak jest bowiem szczegółowych regulacji w tym zakresie, zaś na gruncie prawa polskiego znana jest już analogiczna odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych zarówno autora, jak i wydawcy. Należy zatem przyjąć, że skoro odpowiedzialność zarządcy wspólnoty mieszkaniowej za podejmowane przez niego czynności nie została w tym zakresie wyłączona, to jako autor projektów uchwał odpowiada on za naruszenie dóbr osobistych, a tym samym posiada legitymację bierną w procesie.
Sąd Najwyższy zauważył, że wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący oparł na przesłance uregulowanej w art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. Przesłanka ta nie została jednak spełniona. Przesłanką przyjęcia skargi kasacyjnej nie jest bowiem oczywiste naruszenie konkretnego przepisu prawa materialnego lub procesowego, lecz sytuacja, w której naruszenie to spowodowało wydanie oczywiście nieprawidłowego orzeczenia. Tymczasem skarżący nie wykazał tych okoliczności, a bliższa analiza wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwalała na stwierdzenie, aby była ona - w przedstawionym rozumieniu - oczywiście uzasadniona. Skarżący przedstawił jedynie swoją ocenę wyroku, polemizując z ustaleniem Sądu Apelacyjnego, niezasadnie twierdząc, że pozwana - jako autorka projektów uchwał wspólnoty mieszkaniowej - odpowiada za naruszenie dóbr osobistych powoda, posiadając legitymację czynną w procesie. Z przytoczonych względów, na podstawie art. 3989 § 2 k.p.c, Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania, nie znajdując też okoliczności, które w ramach przedsądu jest obowiązany brać pod uwagę z urzędu.