Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Wojewódzkiego Państwowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej.

Zaskarżoną decyzją, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego, wymierzającą uczestniczce postępowania administracyjną karę pieniężną w wysokości 5.000 zł za nieprzestrzeganie w obowiązku zakrywania ust i nosa. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na ustalony w oparciu o notatkę sporządzoną przez funkcjonariusza Policji stan faktyczny, że uczestniczka, przebywając na terenie placówki handlowej miała nie zakrywać ust i nosa, co w ocenie organu stanowiło naruszenie obowiązku ustanowionego w § 24 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii wydanego na podstawie art. 46b pkt 4 ustawy zakaźnej. Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym do 29 listopada 2020 r., Rada Ministrów mogła nałożyć obowiązek poddania się badaniom lekarskim oraz stosowaniu innych środków profilaktycznych i zabiegów przez osoby chore i podejrzane o zachorowanie. Z literalnej treści przytoczonej regulacji wynika w sposób jednoznaczny, że obowiązek, o którym mowa, mógł zostać nałożony wyłącznie na dwie kategorie osób - osoby chore oraz osoby podejrzane o zachorowanie. Tymczasem, w § 24 ust. 1 rozporządzenia Rada Ministrów ustanowiła powszechny nakaz zakrywania ust i nosa. W świetle przytoczonej wyżej treści upoważnienia ustawowego, oczywistym jest, że Rada Ministrów ustanawiając wskazany obowiązek wykroczyła poza przyznane jej przez ustawodawcę kompetencje. Należy również zwrócić uwagę, że żaden inny przepis ustawy zakaźnej, obowiązujący w dacie wydania rozporządzenia nie upoważniał Rady Ministrów do nałożenia powszechnego obowiązku zakrywania ust i nosa.