Kasacja w sprawie braku wszechstronnej i wnikliwej analizy wszystkich zarzutów sformułowanych w apelacji obrońcy z dnia 2020-12-18.
Kasacja w sprawie braku wszechstronnej i wnikliwej analizy wszystkich zarzutów sformułowanych w apelacji obrońcy.
W złożonej apelacji obrońca oskarżonych zawarł obszerną argumentację dotyczącą niemożności wykonania nałożonego na oskarżonych obowiązku uiszczenia uszczuplonej należności publicznoprawnej, wskazując między innymi, że wobec oskarżonych nie wydano decyzji wymiarowej, żadne z nich nie jest więc podmiotem zobowiązanym do zapłaty tej należności (jest nim bowiem sama spółka), nie został zatem spełniony podstawowy warunek nałożenia tego obowiązku. Wykonanie przez oskarżonych obowiązku nałożonego przez sąd nie spowoduje zatem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego spółki.
Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego do naruszenia przepisów postępowania może dojść nie tylko wtedy, gdy sąd drugiej instancji pomija w swoich rozważaniach zarzuty zawarte w apelacji, lecz również wtedy, gdy analizuje je w sposób odbiegający od standardów kontroli instancyjnej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że uchybienia te mogą świadczyć o rażącym naruszeniu prawa, które mogło mieć istotny wpływ na treść wyroku wydanego przez sąd. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich lektura uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego pokazuje, że sąd standardom tym nie sprostał.
W świetle podnoszonych przez obrońcę oskarżonych wątpliwości dotyczących możliwości wykonania nałożonego obowiązku nałożonego prze sąd I instancji, sąd odwoławczy winien był dokonać wykładni zastosowanego przepisu w tym kontekście i odnieść się do tych okoliczności. Samo stwierdzenie, że przepis art. 41 kks ma kategoryczne brzmienie nie jest argumentem wystarczającym dla podjęcia rozstrzygnięcia w tym zakresie, nie sposób bowiem zasadnie przyjąć, że racjonalny ustawodawca chciał doprowadzić do sytuacji, w której nałożonego obowiązku obiektywnie nie da się wykonać. Lakoniczne odniesienie się do kategorycznego brzmienia przepisu art. 41 kks świadczy o tym, że sąd odwoławczy w ogóle nie poddał analizie stawianego zarzutu, w kontekście okoliczności przedmiotowej sprawy i zgromadzonego w niej materiału dowodowego.
Sąd Najwyższy stwierdził, iż kasacja jest oczywiście zasadna i dlatego podlega uwzględnieniu w całości na posiedzeniu. Lektura pisemnych motywów wyroku Sądu Okręgowego w G. wskazuje, że nie poddał on właściwej analizie zarzutu apelacji dotyczącego naruszenia art. 41 § 2 k.k.s. w zw. z art. 41 § 4 pkt 1 k.k.s. Sąd Najwyższy uchylił zatem wyrok Sądu Okręgowego w G. i przekazał sprawę w tym zakresie temu Sądowi do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. Ponownie rozpoznając sprawę, Sąd Okręgowy dokona wykładni zastosowanego przepisu, biorąc pod uwagę m.in. argumentację zawartą w apelacji obrońcy oskarżonych i wyda rozstrzygnięcie zgodne z obowiązującą regulacją prawną, a w uzasadnieniu wyroku, zgodnie z przepisami art. 433 § 2 k.p.k. i 457 § 3 k.p.k. wskaże powody zapadłego orzeczenia.