Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji w przedmiocie zwolnienia ze służby z dnia 2021-01-26.
Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji w przedmiocie zwolnienia ze służby.
Ocena całości informacji o nieprawidłowościach w Komedzie Miejskiej Policji, przekazywanych Rzecznikowi Praw Obywatelskich przez skarżącego uprawnia do wniosku, że zastrzeżenia będące podstawą jego zwolnienia ze służby w Policji stanowią w istocie odwet za zgłaszane przez niego w interesie publicznym skargi i wnioski. Wbrew temu, co wynika z uzasadnień obu rozkazów personalnych, część informacji o nieprawidłowościach znalazła potwierdzenie w zgromadzonej w trakcie czynności wyjaśniających dokumentacji.
Rzecznik zauważył, że w sprawach dotyczących sygnalizowania nieprawidłowości istotne znaczenie ma bliski związek czasowy pomiędzy skargą a odwetem. Należy sprawdzić czy przełożony ma motyw dla podjęcia czynności odwetowych, czy ktoś znajdujący się w „podobnej sytuacji” co skarżący był odbiorcą zachowań odwetowych. Standard dowodowy – przy wyjaśnianiu sprawy oznacza, że stopień prawdziwości dowodu sygnalisty w kontekście całości raportu jest wystarczający do oceny, że wskazane w skardze fakty są bardziej prawdziwe niż nieprawdziwe. Odwet na sygnaliście działa demotywująco na inne osoby będące świadkami naruszeń.
Podkreślenia również wymaga, że policjanta w służbie stałej, można przenieść na niższe stanowisko służbowe w przypadku niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku, stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy (art. 38 ust. 2 pkt 3 ustawy o Policji). Ponadto funkcjonariusz, który nie wywiązuje się z obowiązków służbowych może zostać zwolniony w trybie art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy o Policji. Zgodnie z tym przepisem policjanta można zwolnić ze służby w przypadkach niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej lub służby kontraktowej, stwierdzonego w 2 kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy. Takie okoliczności w niniejszym przypadku nie miały miejsca co, w ocenie Rzecznika, stanowi próbę obejścia przepisów o zwolnieniu ze służby w Policji ze względu na negatywną opinię służbową. Skierowane przeciwko skarżącemu zarzuty niewłaściwego wykonywania obowiązków służbowych, których źródłem są „notatki”, „protokoły z odpraw” czy też „zeznania wyrażane przez byłych policjantów” nie mieszczą się w zakresie normowania art. 35 ustawy o Policji. Ponadto, z treści opinii służbowych skarżącego wynika, że w okresie od 8 maja 2012 do 21 lutego 2018 r. ocena jego służby była pozytywna, przenoszono go na kolejne stanowiska służbowe. Gdyby policjant w tym czasie rzeczywiście nie wywiązywał się obowiązków służbowych, otrzymałby negatywną opinię służbową. Tymczasem przełożeni akceptowali zachowanie funkcjonariusza wystawiając mu pozytywne opinie i dopiero kiedy zaczął informować o nieprawidłowościach, okazało się, że właściwie cała jego kariera zawodowa została oceniona negatywnie.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 16 października 2020 r. wraz z uzasadnieniem doręczono stronie skarżącej 28 grudnia 2020 r. Zatem trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej od tego wyroku upłynął z dniem 27 stycznia 2021 r. Rzecznik Praw Obywatelskich nadał skargę kasacyjną przed upływem tego terminu (w dniu 26 stycznia 2021 r.), ale skierował ją bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zamiast do Sądu, który wydał zaskarżony wyrok. Dopiero w dniu 28 stycznia 2021 r., a więc po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, skargę przekazano do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. Z tego powodu skarga kasacyjna podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 p.p.s.a.