Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich

Kasacja w sprawie naruszenia prawa materialnego, poprzez błędną wykładnię.

Jak wynika ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji i zaaprobowanych przez Sąd odwoławczy, oskarżony zamierzał nabyć samochód, którego pierwotny właściciel zgłosił fikcyjną kradzież w celu wyłudzenia odszkodowania. Sąd II instancji, za Sądem Rejonowym przyjął więc, że samochód, który oskarżony zamierzał nabyć, według jego świadomości, pochodził z przestępstwa zgłoszenia niepopełnionego faktyczne przestępstwa kradzieży przez pierwotnego posiadacza. Uzasadniając swoje stanowisko, Sąd II instancji podzielił pogląd o szerokim rozumieniu przedmiotu ochrony przestępstwa paserstwa i wskazał, że rzecz, którą paser nabywa może pochodzić nie tylko z przestępstw przeciwko mieniu, lecz także z każdego innego czynu zabronionego. Odnosząc powyższe rozważania do ustaleń faktycznych, poczynionych w przedmiotowej sprawie, nie sposób nie dostrzec sprzeczności w argumentacji Sądu II instancji. Sąd wskazuje bowiem, że rzecz może być uzyskana nie tylko za pomocą przestępstw przeciwko mieniu, ale również innych przestępstw, za pomocą których można uzyskać rzecz, nie dostrzegając faktu, że gdyby do popełnienia przestępstwa z art. 238 k.k. rzeczywiście doszło, to rzecz nie zostałaby uzyskana za pomocą tego czynu zabronionego. Według wiedzy oskarżonego, pierwotny właściciel dobrowolnie przekazał samochód, który miał znaleźć się w posiadaniu J.B., a następnie złożył fałszywe zawiadomienie o przestępstwie kradzieży. Do uzyskania rzeczy nie doszłoby zatem za pomocą czynu zabronionego. Mając na uwadze wszystko powyższe, prawidłowa wykładnia znamienia "uzyskania rzeczy za pomocą czynu zabronionego" na gruncie ustaleń faktycznych przedmiotowej sprawy nie pozwala na uznanie, że skazany dopuścił się popełnienia przestępstwa. Według jego stanu świadomości, J.B. proponował mu zakup samochodu, przekazanego dobrowolnie przez właściciela, który to następnie złożył fałszywe zawiadomienie o jego kradzieży.