Skarga nadzwyczajna od postanowienia Sądu Okręgowego w sprawie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej z dnia 2021-02-17.
Skarga nadzwyczajna od postanowienia Sądu Okręgowego w sprawie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej.
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego, tj. art. 45 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na rażąco wadliwym oszacowaniu nakładu z majątku osobistego (odrębnego) wnioskodawczyni G. T. na majątek wspólny G. i M. T. w postaci opłacenia w całości wkładu mieszkaniowego, a w konsekwencji, ustalenie i zasądzenie wartości tego nakładu w nieprawidłowej wysokości, rażąco odbiegającej od realnego wysiłku finansowego wnioskodawczyni.
W niniejszej sprawie doszło także do rażącego naruszenia prawa procesowego, tj. art. 228 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, poprzez nieuwzględnienie przy ustalaniu wartości ww. nakładu z majątku osobistego (odrębnego) G. T. powszechnie znanej okoliczności, jaką jest gwałtowny spadek siły nabywczej pieniądza (hiperinflacja), który miał miejsce na przełomie lat 80. i 90. XX w., a także art. 567 § 1 kpc, polegające na rażąco wadliwym rozliczeniu ww. nakładu, a w konsekwencji - małżeńskich mas majątkowych w postępowaniu o podział majątku wspólnego.
Niezależnie od powyższego - stosownie do treści art. 89 § 1 pkt 1) usn - zaskarżonemu orzeczeniu Rzecznik zarzucił naruszenie konstytucyjnego prawa do sądowej ochrony praw majątkowych, gwarantowanego przez art. 64 ust. 1 i 2 Konstytucji oraz konstytucyjnej zasady zaufania do państwa i prawa, wywodzonej z art. 2 Konstytucji, z uwagi na wydanie postanowienia, które nie zapewniło wnioskodawczyni właściwej ochrony przed skutkami negatywnego zjawiska gospodarczego w postaci hiperinflacji, na które nie miała ona żadnego wpływu, oraz wycenę jej nakładu na majątek wspólny w kwocie symbolicznej, która w żaden sposób nie oddaje wartości zainwestowanej przez nią w ów majątek - w ten sposób roszczenie o rozliczenie nakładu okazało się uprawnieniem pozornym i iluzorycznym.
Sąd Najwyższy podchodzi ze zrozumieniem do sytuacji G. T. i zarzutów przedstawionych w skardze nadzwyczajnej, w istocie sprowadzających się do niedokonania przez sądy waloryzacji wkładu mieszkaniowego wnioskodawczyni poniesionego z jej majątku osobistego na majątek wspólny. Nie może to jednak prowadzić do stwierdzenia rażącego naruszenia prawa procesowego czy materialnego w sytuacji, gdy wnioskodawczyni reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika - adwokata nie sprecyzowała wniosku o dokonanie waloryzacji wkładu mieszkaniowego w terminie zakreślonym przez Sąd I instancji, a w sprawie nie było dowodu potwierdzającego zwaloryzowaną wysokość wkładu, co dopiero pozwoliłoby sądowi na ustalenie nakładu z majątku osobistego na majątek wspólny w wysokości uwzględniającej zjawisko hiperinflacji. Nadto, Sąd Najwyższy zauważył, że G. T. nie kwestionowała w toku procesu prawdziwości swoich oświadczeń złożonych w aktach notarialnych. Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy, na podstawie art. 91 § 1 u.SN oddalił skargę nadzwyczajną.