Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego materialnego, poprzez niezasadne uznanie czynu za przestępstwo, podczas gdy w ustalonym stanie faktycznym, czyn ten stanowił wykroczenie z dnia 2021-02-19.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego materialnego, poprzez niezasadne uznanie czynu za przestępstwo, podczas gdy w ustalonym stanie faktycznym, czyn ten stanowił wykroczenie.
T. R. został oskarżony o to, że w dniu 9 czerwca 2018 r. w miejscowości B. kierował samochodem osobowym będąc w stanie nietrzeźwości, posiadając 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k. Sąd Rejonowy w B. uznał T.R. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to skazał go na karę 1000 zł grzywny. Ponadto Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne w wysokości 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
Rzecznik Praw Obywatelskich zauważył, iż zgodnie z art. 46 ust. 2 pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi obecność w wydychanym powietrzu do 0,25 mg/l oznacza u osoby, do której wynik taki się odnosi, stan po użyciu alkoholu, nie zaś stan nietrzeźwości w rozumieniu art. 115 § 16 k.k. Czyn przypisany T.R. w zaskarżonym wyroku nie stanowił zatem przestępstwa. Uznanie, iż wyczerpał znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. nastąpiło zatem z rażącym i mającym wpływ na treść wyroku naruszeniem tego przepisu.
Sąd Najwyższy orzekł, iż Sąd Rejonowy dokonał błędnej wykładni znamienia stanu nietrzeźwości i przypisał T. R. popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., mimo że ustalenia wynikające z treści zaskarżonego wyroku wskazują, że w niniejszej sprawie nie został przekroczony normatywny próg karania sprawcy czynu na mocy przepisu art. 178a § 1 k.k. SN przypomniał, że objaśnienie przez ustawodawcę w art. 115 § 16 k.k. znamienia „stanu nietrzeźwości” - jako definicja legalna - ma charakter wiążący, zatem sąd orzekający nie jest uprawniony do jakiegokolwiek modyfikowania określonych w tym przepisie wartości. W tym stanie rzeczy należało uchylić zaskarżony wyrok i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w B. do ponownego rozpoznania.