Skarga nadzwyczajna od wyroku Sądu Okręgowego z powództwa przeciwko bankowi o zapłatę z dnia 2021-03-17.
Skarga nadzwyczajna od wyroku Sądu Okręgowego z powództwa przeciwko bankowi o zapłatę.
Na podstawie art. 89 § 1 pkt 1 i pkt 2 UoSN zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego, tj.: art. 3851 § 1 ustawy - Kodeks cywilny w zw. z art. 3851 § 3 k.c. - poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że kwestionowane przez powoda klauzule dotyczące waloryzacji rat kredytu i przeliczenia należności banku, zawarte w § 7 ust. 1 i § 12 ust. 4 umowy kredytu, nie określają głównych świadczeń stron umowy kredytu bankowego; art. 58 § 1 k.c. poprzez jego błędną wykładnię, wyrażającą się w uznaniu, że umowa kredytu jest ważna i wykonalna, jeżeli dokona się z niej eliminacji klauzul niedozwolonych zgodnie z treścią 3851 § 1 k.c.; art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 405 k.c. poprzez jego niezastosowanie i niedokonanie wzajemnego rozliczenia stron.
Na podstawie art. 89 § 1 UoSN zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił naruszenie art. 2, art. 45 ust. 1 i art. 76 Konstytucji.
Mając na uwadze powyższe, w oparciu o dyspozycję art. 91 § 1 UoSN RPO wniósł o uchylenie przez Sąd Najwyższy wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 22 czerwca 2017 r. w zaskarżonej części i przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy odrzucił skargę nadzwyczajną w zakresie zarzutu naruszenia art. 2, art. 45 ust. 1 oraz art. 76 Konstytucji; oddalił skargę nadzwyczajną w zakresie zarzutu rażącego naruszenia art. 3851 k.c. w zw. z art. 3851 § 3 k.c. oraz art. 58 § 1 k.c. i art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 405 k.c. SN zauważył, że z uwagi na brak wykazania zaistnienia przesłanek szczegółowych skargi nadzwyczajnej, nie ma potrzeby badania podstawy (przesłanki) ogólnej. Niemniej jednak, również ta przesłanka została błędnie skonstruowana. Podstawą skargi nadzwyczajnej, która wymaga odrębnego wykazania, jest konieczność wniesienia skargi nadzwyczajnej dla urzeczywistnienia zasady państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej. Z art. 89 § 1 in principia u.SN wynika, że podstawa ta nawiązuje do wyrażonej w art. 2 Konstytucji zasady demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej. Art. 89 § 1 in principia u.SN powinien być także z tego powodu interpretowany w zgodzie z Konstytucją, z uwzględnieniem bogatego dorobku orzecznictwa i nauki prawa. W uzasadnieniu podstawy ogólnej skargi nadzwyczajnej należy konkretnie wykazać, na czym polega niezgodność zaskarżonego orzeczenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej, w szczególności przez: wskazanie naruszonej zasady pochodnej wywiedzionej z art. 2 Konstytucji oraz sposobu jej naruszenia. Samo powołanie się na zasadę wyrażoną w art. 2 Konstytucji bez odniesienia się do okoliczności rozpoznawanej sprawy jest niewystarczające.