Skarga nadzwyczajna od wyroku Sądu Apelacyjnego z powództwa przeciwko bankowi o unieważnienie umowy z dnia 2021-03-31.
Skarga nadzwyczajna od wyroku Sądu Apelacyjnego z powództwa przeciwko bankowi o unieważnienie umowy.
Na podstawie art. 89 § 1 pkt 1 i pkt 2 UoSN zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego, tj.: art. 3851 § 1 ustawy - Kodeks cywilny (dalej: k.c.) w zw. z art. 3851 § 3 k.c. - poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że: a) badaniu podlegają tylko klauzule zakwestionowane przez powoda, a nie umowa kredytu jako całość, b) postanowienia umowy kredytu są indywidualnie uzgodnione w sytuacji, gdy: powód nie miał możliwości negocjacji ogólnych warunków umownych objętych stosowanym przez bank wzorcem umownym oraz, powód złożył oświadczenie o przyjęciu ryzyka wynikającego ze zmiany kursu waluty, powód posiadał w dacie zawarcia umowy kredytowej doświadczenie życiowe związane z jego wiekiem, wobec czego Sąd uznał go za świadomego, rozważnego i dobrze poinformowanego konsumenta, fakt podpisania umowy i parafowania jej poszczególnych części stanowi domniemanie zapoznania się przez konsumenta z jej treścią, co w konsekwencji doprowadziło Sąd do odmowy uznania klauzul umownych za niedozwolone, art. 58 § 1 k.c. poprzez jego niezastosowanie, wyrażające się w nieprzeprowadzeniu badania, czy umowa kredytu jest ważna i wykonalna, jeżeli dokona się z niej eliminacji klauzul niedozwolonych zgodnie z treścią 3851 § 1 k.c.; art. 410 § 2 k.c. w zw. z art. 405 k.c. poprzez jego niezastosowanie i niedokonanie wzajemnego rozliczenia stron.
Na podstawie art. 89 § 1 UoSN zaskarżonemu wyrokowi Rzecznik zarzucił także naruszenie art. 2, art. 45 ust. 1 i art. 76 Konstytucji.
Mając na uwadze powyższe, w oparciu o dyspozycję art. 91 § 1 UoSN RPO wniósł o uchylenie przez Sąd Najwyższy wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 23 listopada 2015 r. w całości i przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania.
Biorąc pod uwagę to, że powoda i pozwanego nie wiązał stosunek prawny o charakterze konsumenckim, Sąd Najwyższy stwierdził, że żaden z zarzutów wskazanych jako przesłanki szczegółowe kontroli nadzwyczajnej, nie potwierdził się. Jednocześnie dopiero wykazanie którejś spośród podstaw skargi nadzwyczajnej z art. 89 § 1 pkt 1-3 u.SN pozwala na czynienie dalszych ustaleń co do zaistnienia konieczności zapewnienia zgodności orzecznictwa sądów powszechnych z art. 2 Konstytucji (tzw. przesłanka ogólna lub funkcjonalna skargi nadzwyczajnej) poprzez uchylenie lub zmianę orzeczenia sądu powszechnego. Wobec niestwierdzenia naruszeń, które mogłyby stanowić przesłankę szczegółową kontroli nadzwyczajnej, niemożliwe jest zatem badanie przesłanki funkcjonalnej. Konsekwentnie, zbędne jest odnoszenie się przez Sąd Najwyższy do argumentacji sformułowanej przez skarżącego w tym względzie. Sąd Najwyższy na podstawie art. 91 § 1 zd. 2 u.SN oddalił zatem skargę nadzwyczajną, wobec braku podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku.