Kasacja w sprawie rażącego naruszenia prawa procesowego, polegające na zaniechaniu wyjścia poza granice i podniesione w apelacji zarzuty i utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku, mimo iż doszło do przedawnienia karalności czynu z dnia 2021-04-19.
Kasacja w sprawie rażącego naruszenia prawa procesowego, polegające na zaniechaniu wyjścia poza granice i podniesione w apelacji zarzuty i utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku, mimo iż doszło do przedawnienia karalności czynu.
W.R. został oskarżony między innymi o to, że w dniu 15 marca 2016 r. w miejscowości K. w sklepie B., działając z góry powziętym zamiarem dokonał kradzieży artykułów spożywczych o łącznej wartości 477,69 zł. Sąd Rejonowy w G. wyrokiem z dnia 8 lipca 2019 r., w punkcie V wyroku uznał oskarżonego za winnego popełnienia ww. czynu ustalając, że stanowi wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. i wymierzył mu karę 7 dni aresztu. Sąd Okręgowy w O. wyrokiem z dnia 4 listopada 2020 r. utrzymał w mocy punkt V wyroku Sądu I instancji.
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył orzeczenie Sądu Okręgowego w. O z dnia 4 listopada 2020 r. na korzyść ukaranego w zakresie, w jakim Sąd II instancji utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G., co do czynu opisanego w punkcie V tego wyroku. Wyrokowi temu Rzecznik zarzucił rażące naruszenie prawa procesowego, to jest art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w. w zw. z art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w., polegające na zaniechaniu wyjścia poza granice i podniesione w apelacji obrońcy obwinionego W.R. zarzuty i utrzymaniu w części w mocy zaskarżonego wyroku Sądu I instancji przypisującego w punkcie V tego wyroku popełnienie wykroczenia, mimo iż doszło do przedawnienia karalności czynu, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 104 § 1 pkt 7 k.p.w. Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w O. w zakresie w jakim utrzymał w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G. w punkcie V oraz wyroku Sądu Rejonowego w zakresie wykroczenia opisanego w punkcie V tego wyroku i umorzenie postępowania o czyn tam opisany, na podstawie art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w., z powodu przedawnienia karalności tego wykroczenia.
Sąd Najwyższy orzekł, iż w toku kontroli odwoławczej Sąd Okręgowy w O., pomimo obowiązku wynikającego z art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.s.w., nie dostrzegł uchybienia o charakterze bezwzględnej przyczyny odwoławczej w postaci przedawnienia orzekania co do jednego z przypisanych czynów (art. 104 § 1 pkt 7 w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w.). Przepis art. 45 § 1 k.w. stanowi natomiast, że karalność wykroczenia ustaje z upływem roku od czasu popełnienia czynu, jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu. W rozpoznawanej sprawie przypisany W. R. czyn wyczerpujący znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. został popełniony w dniu 15 marca 2016 r., zaś jego karalność ustała w dniu 15 marca 2019 r., a więc w toku procedowania przed Sądem I instancji, a przed rozpoznaniem apelacji przez Sąd odwoławczy. W tym stanie rzeczy zaskarżony kasacją, i w zakresie określonym w nadzwyczajnym środku zaskarżenia - wyrok Sądu odwoławczego oraz utrzymany nim w tym zakresie w mocy wyrok Sądu Rejonowego nie mogły się ostać. Konieczne stało się ich uchylenie, to jest wyeliminowanie z obrotu prawnego tych rozstrzygnięć i umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie karalności przypisanego obwinionemu wykroczenia w punkcie V wyroku Sądu a quo.