Kasacja od prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego, utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego, którym zarządzono, wobec obwinionego wykonanie kary 2 lat pozbawienia wolności z dnia 2021-08-23.
Kasacja od prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego, utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego, którym zarządzono, wobec obwinionego wykonanie kary 2 lat pozbawienia wolności.
Rzecznik Praw Obywatelskich powyższemu orzeczeniu zarzucił rażące naruszenie prawa procesowego, to jest art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 11 k.p.k., polegające na tym, że Sąd Okręgowy w K. niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia nie uchylił zaskarżonego orzeczenia, podczas gdy zapadło ono z rażącym naruszeniem prawa procesowego, to jest art. 607e § 1 i 2 k.p.k. poprzez zarządzenie, wobec G. B., wykonania kary 2 lat pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 10 stycznia 2011 r., pomimo że wyrok ten nie stanowił podstawy przekazania skazanego do Polski, na podstawie Europejskiego Nakazu Aresztowania (dalej: ENA), wydanego przez Sąd Okręgowy w K. w sprawie ozn. sygn. akt III Kop 143/12, a skazany nie wyraził zgody na zrzeczenie się korzystania z zasady specjalności, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą.
Rzecznik wniósł zatem o: - wstrzymanie, na podstawie art. 532 § 1 k.p.k., w stosunku do G. B. wykonania kary 2 lat pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w O.; - uchylenie zaskarżonego postanowienia Sądu II instancji oraz utrzymanego nim w mocy orzeczenia Sądu Rejonowego w O. i umorzenie postępowania wykonawczego co do G. B., w oparciu o treść art. 15 § 1 k.k.w.
Sąd Najwyższy orzekł, iż kasacja jest bezzasadna. Sąd Najwyższy nie podziela poglądu, że Sąd Okręgowy w K. utrzymując w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w O. dopuścił do uprawomocnienia się orzeczenia, którego wydanie było niedopuszczalne ze względu na konieczność respektowania ochrony skazanego wynikającej z zasady specjalności. Zarządzenie wobec G. B. wykonania kary 2 lat pozbawienia wolności, orzeczonej wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w O. z dnia 10 stycznia 2011 r., pomimo, że wyrok ten nie stanowił podstawy przekazania skazanego do Polski na podstawie europejskiego nakazu aresztowania, nie stanowiło rażącego naruszenia art. 607e §§ 1 i 2 k.p.k. i nie skutkowało zaistnieniem bezwzględnej podstawy odwoławczej. W razie orzeczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jeżeli kara ta nie została objęta orzeczeniem, które stanowiło podstawy przekazania osoby do Polski na skutek wykonania europejskiego nakazu aresztowania i nie uzyskano w stosunku do tej kary zrzeczenia się przez skazanego ochrony wynikającej z zasady specjalności, w razie zarządzenia wykonania tej kary należy zawiesić postępowanie wykonawcze w celu uzyskania zgody organu sądowego państwa wykonania ENA na jej wykonanie w trybie przewidzianym w art. 607e § 3 pkt 8 k.p.k. w zw. z art. 607e § 4 k.p.k. Odmowa udzielenia zgody na wykonanie kary przez organ sądowy państwa wykonania ENA uniemożliwia jej wykonanie i skutkuje koniecznością umorzenia postępowania wykonawczego.