Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego odmawiającą skarżącemu umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 2021-09-24.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego odmawiającą skarżącemu umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na podstawie art. 8 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "ppsa"), art. 3 § 2 pkt 1 ppsa, art. 50 § 1 ppsa, art. 52 § 1 ppsa, art. 53 § 3 ppsa, art.54 § 1 ppsa w związku z art. 14 pkt 6 ustawy Rzeczniku Praw Obywatelskich RPO wniósł skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej: "DIAS") w W. z dnia 10 czerwca 2021 r., utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: "NUS") w M. z dnia 14 stycznia 2021 r. odmawiającą Panu A. O. (dalej: "Skarżący") umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "PIT") za 2015 r. w wysokości 932.917,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Ww. decyzja DIAS w W. została doręczona pełnomocnikowi Skarżącego w dniu 16 czerwca 2021 r.
Zaskarżonej decyzji DIAS w W. Rzecznik zarzucił: 1) naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 67a § 1 pkt 3 ustawy - Ordynacja podatkowa w zw. z art. 2 Konstytucji poprzez błędne przyjęcie, że pomimo wystąpienia w sprawie "interesu publicznego", nie było podstaw do umorzenia Skarżącemu zaległości podatkowej z odsetkami z uwagi na brak istnienia "ważnego interesu podatnika", co w konsekwencji skutkowało przekroczeniem dopuszczalnych granic uznania administracyjnego, 2) naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 124 Ordynacji Podatkowej (zasada wyjaśniania/przekonywania), art. 121 § 1 Ordynacji Podatkowej (zasada prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych) w zw. z art. 235 Ordynacji Podatkowej poprzez wydanie decyzji z przekroczeniem dopuszczalnych granic uznania administracyjnego, co wzbudza istotne wątpliwości w kontekście konieczności respektowania ww. zasad.
Wskazując na powyższe, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ppsa w zw. z art. 135 ppsa RPO wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji DIAS w W. w całości, a także poprzedzającej ją decyzji NUS w M.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż rozstrzygnięcie organu odwoławczego wydane zostało z naruszeniem art. 67a § 1 pkt 3 oraz art. 120, art. 121 § 1, art. 187 § 1, art. 191, art. 124 i art. 210 O.p. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem Sądu, organ zbyt wąsko rozważył istnienie interesu publicznego, a sposób skorzystania z uznania administracyjnego w rozpatrywanej sprawie budzi wątpliwości przede wszystkim w kontekście realizacji skodyfikowanej wart. 124 O.p. zasady wyjaśniania (przekonywania) i art. 121 § 1 O.p. zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych oraz w art. 120 O.p. zasady legalizmu, stanowiącej realizację wynikającej z normy zawartej w art. 2 Konstytucji - zasady państwa prawnego. Wydając decyzję w ramach uznania administracyjnego, organ powinien nie tylko przestrzegać obowiązujących przepisów prawa, lecz także działać w sposób rozsądny i sprawiedliwy (fair and just), urzeczywistniając zasadę proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji) i równości wobec prawa (art. 32 Konstytucji). Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) Sąd uchylił zaskarżoną decyzję.