Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym zainicjowanym skargą kasacyjną organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 2021-10-06.
Zgłoszenie udziału w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym zainicjowanym skargą kasacyjną organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Miasta.
Rzecznik Praw Obywatelskich zgłosił udział w postępowaniu toczącym się przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, zainicjowanym skargą kasacyjną organu z dnia 7 grudnia 2020 r., wywiedzioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 23 października 2020 r. w sprawie ze skargi P. B. (dalej "skarżący") na uchwałę Rady Miejskiej w Sz. (dalej: "organ") z dnia 24 czerwca 2008 r. w sprawie ustalenia miejscowości, w której pobiera się opłatę miejscową (dalej: "uchwała") oraz wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej wniesionej w tej sprawie, bowiem w ocenie RPO nie ma ona usprawiedliwionych podstaw.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełnia wymogi i standardy, o których stanowi art. 141 § 4 p.p.s.a. Sąd pierwszej instancji w sposób logiczny i wyczerpujący przedstawił argumenty, dlaczego stanowisko Rady Miejskiej jest niezasadne i w konsekwencji dlaczego należało stwierdzić nieważność zaskarżonej Uchwały. Podkreślić należy, że z motywów wyroku wynika tok rozumowania Sądu pierwszej instancji, pozwalający jednoznacznie ustalić przesłanki, jakimi kierował się WSA w G. podejmując zaskarżone rozstrzygnięcie i tym samym wyrok poddaje się kontroli instancyjnej. Również i w zakresie tego zarzutu zwrócić należy uwagę na niezwykłą lakoniczność uzasadnienia skargi kasacyjnej, które jedynie pozornie odnosi się do zaskarżonego wyroku, nie pozwala jednak prześledzić toku rozumowania wnoszącego skargę kasacyjną, w czym upatruje on naruszenia omawianego przepisu. W konsekwencji na uwzględnienie nie zasługiwał zarzut naruszenia art. 147 §1 p.p.s.a., który ma charakter wynikowy i uznać go należy za pochodny w stosunku do pozostałych postawionych zarzutów. Uznanie tych ostatnich za chybione przesądza o nietrafności zarzutu naruszenia powyższego przepisu za zasadny. Jeżeli bowiem Sąd pierwszej instancji doszedł do słusznego przekonania, że zaskarżona Uchwała dotknięta jest nieważnością, miał obowiązek wydać adekwatne do wyników kontroli orzeczenie.