Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa, tj. przepisów konwencji o przekazywaniu osób skazanych, poprzez ich niezastosowanie z dnia 2021-10-25.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa, tj. przepisów konwencji o przekazywaniu osób skazanych, poprzez ich niezastosowanie.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego w K., z dnia 19 czerwca 2015 r. zmieniającego postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 maja 2015 r.
Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. RPO zaskarżył powyższe postanowienie na korzyść skazanego A. K. w części zmieniającej postanowienie Sądu Okręgowego w K. z dnia 8 maja 2015 r., stwierdzające dopuszczalność przekazania do wykonania w innym państwie kary 25 lat pozbawienia wolności wymierzonej A. K. wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w K. z dnia 30 grudnia 2013 r.
W oparciu o art. 523 § 1 k.p.k. postanowieniu temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa, tj. art. 615 § 2 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 pkt a konwencji o przekazywaniu osób skazanych sporządzonej w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r. poprzez ich niezastosowanie i wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Apelacyjnemu w K. do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy orzekł o zasadności kasacji. Autor kasacji trafnie wywiódł, że niemożność traktowania obywatela polskiego jako cudzoziemca, nawet jeśli posiadał również obywatelstwo innego państwa, nie ma znaczenia przy stosowaniu Konwencji strasburskiej. Rzecznik Praw Obywatelskich celnie odnotował, że według art. 3 ust. 1 lit. a tej Konwencji przekazanie może nastąpić jedynie, gdy ,,skazany jest obywatelem państwa wykonania”. Zatem siłą rzeczy osoba legitymująca się zarówno obywatelstwem polskim, jak i obywatelstwem państwa wykonania jest obywatelem państwa wykonania. Stosowaniu instytucji przekazanie unormowanej w Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, sporządzonej w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r., nie stoi na przeszkodzie posiadanie polskiego. W tym stanie rzeczy, rezygnując z analizy wątków, które nie miały znaczenia dla wyniku postępowania kasacyjnego i nie budziły sporu, Sąd Najwyższy nabrał przekonania o bezpodstawności stanowiska, że in concrete nie wystąpiły wszystkie niezbędne przestanki warunkujące stwierdzenie dopuszczalności prawnej przekazania.