Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego odmawiającą umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 2021-10-28.
Skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego odmawiającą umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.
Na podstawie art. 8 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: "ppsa"), art. 3 § 2 pkt 1 ppsa, art. 50 § 1 ppsa, 52 § 1 ppsa, art. 53 § 3 ppsa, 54 § 1 ppsa w związku z art. 14 pkt 6 ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich, RPO wniósł skargę na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: "NUS") w K. P. z dnia 13 lipca 2021 r., (dalej: "Decyzja") odmawiającą H. J. (dalej: "Skarżący") umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: "PIT") za 2020 r. w wysokości 147.814 zł, wynikającej ze złożonej w dniu 1 czerwca 2021 r. korekty zeznania podatkowego PIT-37.
Zaskarżonej Decyzji RPO zarzucił 1) naruszenie przepisu prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 67a § 1 pkt 3 ustawy - Ordynacja podatkowa (dalej: "Ordynacja podatkowa") poprzez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, że w sprawie Skarżącego nie wystąpił ani "interes publiczny" (całkowite pominięcie okoliczności powstania zaległości podatkowej), ani "ważny interes podatnika" (brak uwzględniania całokształtu sytuacji życiowej, zdrowotnej i majątkowej Skarżącego), co w konsekwencji doprowadziło do odmowy umorzenia zaległości w PIT za 2020 r. w wysokości 147.814 zł, która to odmowa nie da się pogodzić z zasadą sprawiedliwości społecznej, wywodzoną z art. 2 Konstytucji; 2) naruszenie przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 210 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej poprzez brak powołania podstawy prawnej w osnowie Decyzji oraz jej wskazanie na samym końcu rozstrzygnięcia, a także art. 207 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez używanie w uzasadnieniu Decyzji osobowych form czasowników, podczas gdy z ww. przepisu wynika, że decyzję wydaje organ podatkowy, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady legalizmu (art. 120 Ordynacji podatkowej), a także zasady prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej).
Wskazując na powyższe, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) ppsa Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonej Decyzji w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu, analizując sytuację majątkową i życiową Podatnika, Organ doszedł do prawidłowego wniosku, że w przedmiotowej sprawie umorzenie zaległości podatkowej nie jest zasadne zarówno ze względu na ważny interes strony, jak i interes publiczny. Podkreślić należy, że Organ przeanalizował także trudną sytuację osobistą Podatnika spowodowana wypadkiem samochodowym, w którym uczestniczyła i poniosła śmierć jego rodzina, jednak okoliczności te, choć niewątpliwie wyjątkowo tragiczne i traumatyzujące, w świetle przesłanek przewidzianych przez art. art. 67 a § 1 pkt 3 O.p., nie mogą stanowić wyłącznej przyczyny zastosowania wnioskowanej ulgi podatkowej. Sąd podkreślił ponadto, że w sytuacji, gdy uregulowanie podatku nie stwarza stanu zagrożenia dla bytu ekonomicznego Podatnika - a taka sytuacja zdaniem składu orzekającego ma miejsce w niniejszej sprawie - umorzenie mu zaległości podatkowych byłoby preferencją niedostępną dla innych. W tych okolicznościach zasadnie organy uznały, że przesłanka interesu publicznego nie została spełniona.