Sprzeciw od decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej za naruszenie obowiązku kwarantanny z dnia 2021-11-24.
Sprzeciw od decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej za naruszenie obowiązku kwarantanny.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł sprzeciw od ostatecznej decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego (PWIS) z dnia 22 maja 2020 r. i zażądał stwierdzenia nieważności tej decyzji oraz decyzji organu pierwszej instancji - z urzędu. Ponadto, w oparciu o art. 183 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w zw. z art. 14 pkt 6 ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich, RPO zgłosił udział na prawach prokuratora w postępowaniu, które zostanie zainicjowane niniejszym sprzeciwem.
W pierwszej kolejności Rzecznik zauważył, że przedmiotowe decyzje zostały wydane bez podstawy prawnej, albowiem wymierzono stronie karę pieniężną za niezastosowanie się do obowiązku odbycia kwarantanny ustanowionego przez Ministra Zdrowia bez stosownego upoważnienia ustawowego.
W niniejszej sprawie nie można uznać, że na stronę nałożono w sposób skuteczny obowiązek kwarantanny. Skoro tak, to nie mogło dojść do jego naruszenia - a w konsekwencji ukarania strony.
W ocenie RPO w przedmiotowej sprawie doszło również do rażącego naruszenia prawa przepisów postępowania administracyjnego, to jest art. 7 k.p.a., art. 8 § 1 k.p.a., art. 9 k.p.a., art. 10 § 1 k.p.a., art. 61 § 4 k.p.a., art. 75 § 1 k.p.a. w zw. z art. 14 ust. 2 ustawy o Policji oraz z art. 51 ust. 5 Konstytucji, art. 77 § 1 k. p. a. i art. 189d pkt 7 k.p.a.
Główny Inspektor Sanitarny, w wyniku postępowania wszczętego z urzędu w następstwie sprzeciwu wniesionego przez Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 24 listopada 2021 r. od ostatecznej decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 22 maja 2020 roku utrzymującej w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia 7 kwietnia 2020 r. nakładającej na K.H. administracyjną karę pieniężną w kwocie 5000.00 zł za naruszenie obowiązku kwarantanny, odmówił stwierdzenia nieważności tej decyzji.
W ocenie GIS powody podnoszone przez Rzecznika w sprzeciwie nie mogą stanowić przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji objętej sprzeciwem oraz poprzedzającej ją decyzji PPIS w L. GIS wskazał, iż w toku niniejszego postępowania nie badał słuszności wskazanych przez RPO decyzji i proporcjonalności w określonym stanie faktycznym opisanym w aktach sprawy, a także w okolicznościach podnoszonych przez Rzecznika, gdyż nie jest to przedmiotem postępowania administracyjnego nadzwyczajnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej. Ponadto GIS nie badał legalności przepisów prawa materialnego, na podstawie których została wydana decyzja wymierzająca stronie karę administracyjną. Główny Inspektor Sanitarny nie dokonywał też oceny legalności działań funkcjonariuszy Policji, gdyż nie należy to do kompetencji organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej. W ocenie GIS organom administracji publicznej nie przysługuje bowiem kompetencja do badania zgodności przepisu rozporządzenia z aktami prawnymi wyższego rzędu, w konsekwencji nie może odmówić ich zastosowania.
W ocenie Głównego Inspektora Sanitarnego w sprawie nie zachodziły przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, o których mowa w art. 156 § 1 pkt 1-7 K.p.a., zaś wskazane przez RPO w sprzeciwie powody o charakterze proceduralnym, związane z odstąpieniem przez PPIS w L. od zapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu, oraz jego ocena wartości notatki służbowej funkcjonariusza Policji, jako dowodu w sprawie, a także wyrażane zastrzeżenia, co do legalności przepisów nakładających na stronę obowiązek kwarantanny nie mogą stanowić przesłanki do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.