Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego procesowego, polegającego na zaniechaniu dokonania przez Sąd II instancji wszechstronnej kontroli odwoławczej z dnia 2021-11-26.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa karnego procesowego, polegającego na zaniechaniu dokonania przez Sąd II instancji wszechstronnej kontroli odwoławczej.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w W., z dnia 16 grudnia 2020 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w G. M. z dnia 12 listopada 2019 r.
Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. RPO zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej skazania za czyn z art. 271 § 3 k.k., na korzyść oskarżonego K. B. Na podstawie art. 523 § 1 k.p.k. orzeczeniu temu zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa karnego procesowego, a mianowicie art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 440 k.p.k., polegające na zaniechaniu dokonania przez Sąd II instancji wszechstronnej kontroli odwoławczej, wskutek czego doszło do utrzymania w mocy rażąco niesprawiedliwego wyroku Sądu I instancji, który zapadł z rażącą obrazą przepisu prawa karnego materialnego, to jest art. 271 § 3 k.k., na skutek wadliwej wykładni, dotyczącej znamion określających przedmiot czynności wykonawczej.
Wobec powyższego Rzecznik wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy orzekł, że wskazane w kasacji rażące naruszenie prawa procesowego miało istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku Sądu II instancji, gdyż wyeliminowanie z opisu czynu poświadczenia nieprawdy w dwóch umowach o pracę i karcie referencyjnej mogłoby wpłynąć na wymiar orzeczonej oskarżonemu kary, ponieważ przy przyjęciu, że poświadczył on nieprawdę tylko w świadectwie pracy i w druku zgłoszenia pracownika do ubezpieczenia społecznego. Sąd ponownie rozpoznający sprawę powinien wziąć pod uwagę, czy oskarżony w tym przypadku (w szczególności w zakresie wystawienia świadectwa pracy) w ogóle działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, co mogłoby uzasadniać przypisanie w tym zakresie czynu z art. 271 § 1 k.k. (typ podstawowy), a nie z art. 271 § 3 k.k. (typ kwalifikowany). Powyższa argumentacja przemawia również za uznaniem rozstrzygnięcia Sądu meriti za rażące niesprawiedliwe w rozumieniu art. 440 k.p.k. Sąd odwoławczy poprzez akceptację dokonanej przez Sąd I instancji wadliwej wykładni art. 271 § 3 k.k., dotyczącej znamion określających przedmiot czynności wykonawczej, utrzymał w mocy rażąco niesprawiedliwe orzeczenie.