Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść skarżonego wyroku naruszenia prawa materialnego z dnia 2021-12-03.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść skarżonego wyroku naruszenia prawa materialnego.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w W. z dnia 23 października 2014 r. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. Rzecznik zaskarżył powyższy wyrok na korzyść skazanego K. P. co do punktów 1, 2 oraz 3 sentencji, zaskarżając w całości rozstrzygnięcia w punktach tych zawarte.
Powołując się na przepis art. 523 § 1 k.p.k., orzeczeniu temu RPO zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść skarżonego wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 178a § 1 k.k., polegające na skazaniu K. P. na podstawie powołanej regulacji ustawy karnej, mimo że znamię czynu przypisanego skazanemu w kwestionowanym wyroku, w postaci „znajdowania się w stanie po użyciu środka odurzającego”, nie wyczerpuje znamion przestępstwa stypizowanego w art. 178a § 1 k.k. oraz wniósł o: 1) uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w W. w punkcie 1 sentencji i umorzenie w tej części postępowania w stosunku do K. P. z powodu ustania karalności wykroczenia z art. 87 § 1 k.w.; 2) uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w W. w zakresie rozstrzygnięć następczych, tj. znajdujących się w punktach 2 i 3 sentencji; nadto: 3) uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w W. w zakresie rozstrzygnięcia o karze łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wskazanym wyrokiem i w tak określonym zakresie przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Rejonowego w W. w zaskarżonej części, tj. co do rozstrzygnięć zawartych w punktach 1, 2 i 3 tego wyroku, i w tym zakresie postępowanie karne wobec K.P. umorzył.
W ocenie Sądu Najwyższego w niniejszej sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa opisanego w zarzucie kasacyjnym, które to naruszenie miało istotny wpływ na treść wyroku. SN podzielił stanowisko Rzecznika, że K.P. przypisano czyn kwalifikowany z art. 178a § 1 k.k., opisany w sposób, który nie realizuje znamion tego typu czynu zabronionego. Nie ma więc możliwości, aby czyn opisany jako prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie „po użyciu” środka odurzającego kwalifikować jako przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. Uwzględniając opis czynu zabronionego przypisanego K.P., powinien on odpowiadać za wykroczenie z art. 87 § 1 k.w., co jednak nie jest już możliwe, z uwagi na przedawnienie karalności tego wykroczenia (art. 45 § 1 k.w.). Uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie kary za czyn z punktu 1 sentencji wyroku, wchodzącej w skład kary łącznej, oznacza równocześnie rozwiązanie węzła kary łącznej (pkt 10 zaskarżonego wyroku), co wynika z art. 568a § 2 k.p.k. w zw. z art. 575 § 2 k.pk. SN wskazał także, że rozstrzygnięcie zapadłe w niniejszej sprawie nie niweczy zastosowania w stosunku do kar pozostałych w mocy instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary. Wobec tego zawarte w punkcie 11 rozstrzygnięcie odnosi się do pozostałych orzeczonych tym wyrokiem kar jednostkowych objętych węzłem kary łącznej.