Skarga nadzwyczajna od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 2021-12-10.
Skarga nadzwyczajna od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł skargę nadzwyczajną od prawomocnego nakazu zapłaty z dnia 14 marca 2016 r., wydanego przez Sąd Rejonowy w O. w sprawie z powództwa Gminy O. - Zakład Lokali i Budynków Komunalnych przeciwko B.S., E.S. i K.S. o zapłatę i zaskarżył go w zakresie dotyczącym pozwanej K.S. w części uwzględniającej żądanie pozwu za okres do 4 stycznia 2015r. oraz w zakresie nałożonego na K.S. obowiązku zwrotu kosztów postępowania.
Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego nakazu zapłaty w części dotyczącej rozstrzygnięcia o nałożeniu na pozwaną K.S. obowiązku zapłaty dochodzonej pozwem kwoty wraz z odsetkami i kosztami i wydanie orzeczenia co do istoty sprawy poprzez oddalenie powództwa wobec pozwanej w tym zakresie lub ewentualnie o uchylenie zaskarżonego nakazu zapłaty w stosunku do pozwanej K.S. w tym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi Rejonowemu w O.
Powyższemu nakazowi zapłaty Rzecznik zarzucił naruszenie konstytucyjnej zasady zaufania do państwa oraz zasady bezpieczeństwa prawnego, wywodzonych z art. 2 Konstytucji, oraz chronionego w art. 72 ust. 1 Konstytucji dobra dziecka z uwagi na wydanie zaskarżonego nakazu zapłaty wobec pozwanej K.S. jako jednej z pozwanych solidarnie, za zajmowanie bez tytułu prawnego lokalu mieszkalnego, mimo iż w okresie do 4 stycznia 2015 r. K.S. była osobą małoletnią i nie mogła ponosić odpowiedzialności za tego rodzaju należności wynikające z zamieszkiwania wraz z rodzicami w tym lokalu. Rzecznik zarzucił powyższemu orzeczeniu także naruszenie chronionego w art. 64 ust. 1 Konstytucji prawa do ochrony własności i praw majątkowych pozwanej K.S.
Ponadto, Rzecznik zarzucił zaskarżonemu wyrokowi oczywistą sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, do którego doszło wskutek naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. poprzez bezpodstawne i błędne ustalenie, że pozwana K.S. w całym okresie objętym pozwem była osobą pełnoletnią. Dodatkowo, powyższy nakaz zapłaty rażąco naruszył prawo materialne tj. art. 6881 § 1 k.c. i art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w stanie faktycznym niniejszej sprawy.
Sąd Najwyższy orzekł, iż skarga nadzwyczajna zasługuje na uwzględnienie. Podniesiony przez Rzecznika Praw Obywatelskich zarzut oparty o przesłankę szczegółową z art. 89 § 1 pkt 3 u.SN okazał się zasadny. Sąd Rejonowy w O. wydając zaskarżony nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym nie dokonał ustaleń faktycznych niezbędnych do prawidłowego zastosowania właściwych norm prawa materialnego, tj. daty urodzenia pozwanej K. S. i daty osiągnięcia przez nią pełnoletniości, pomimo, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy byt wystarczający do dokonania takich ustaleń. Wskazane okoliczności faktyczne niewątpliwie nosiły przy tym znamię "istotnych", albowiem w świetle treści art. 6881 § 1 k.c. oraz art. 18 ust. 1 u.o.p.l. warunkowały dopuszczalność i zakres obciążenia pozwanej odpowiedzialnością za zapłatę dochodzonego pozwem roszczenia solidarnie z pozostałymi pozwanymi.