Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia z dnia 2021-12-21.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w G. z dnia 10 lipca 2020 r.
Na podstawie art. 110 § 1 k.p.w. RPO zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść ukaranego R. K. Powołując się na przepis art. 111 k.p.w. wyrokowi temu zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa materialnego, to jest art. 116 § 1 pkt 3 k.w., poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w sytuacji, gdy czyn przypisany ukaranemu nie wyczerpywał znamion tego wykroczenia.
W tej sytuacji Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w G. i uniewinnienie R. K. od popełnienia przypisanego mu wykroczenia.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i uniewinnił R. K. od zarzucanego mu czynu. Obowiązkiem sądu, wynikającym z zasady nullum crimen sine lege jest precyzyjne określenie znamion przypisanego typu i co oczywiste - udowodnienie ich realizacji. W niniejszej sprawie już sam opis czynu uniemożliwia zidentyfikowanie, na czym w przypadku R. K. miałoby polegać nieprzestrzeganie kwarantanny oraz czy owa kwarantanna stanowi jeden z desygnatów znamion art. 116 § 1 k.w. Konsekwentnie, z uwagi na wydanie orzeczenia w trybie nakazowym nie jest możliwa także ocena, czy w istocie dokonano wszelkich relewantnych ustaleń faktycznych koniecznych dla przypisania sprawstwa. Sytuacja ta nie może jednak zostać naprawiona w postępowaniu ponownym, z uwagi na zakaz reformationis in peius. Wobec powyższego SN orzekł jak w sentencji.