Sprawy generalne Rzecznika Praw Obywatelskich



Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów prawa procesowego, polegającego na bezpodstawnym przyjęciu, że okoliczności przypisanego ukaranemu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości z dnia 2022-02-25.

Adresat:
Sąd Najwyższy
Sygnatura:
II.510.202.2018
Data sprawy:
2022-02-25
Rodzaj sprawy:
kasacja karna (RKK)
Nazwa zepołu:
Zespół Prawa Karnego
Wynik sprawy:
pozytywnie ze względu na uwzględnienie wystąpienia RPO
Opis sprawy:

Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów prawa procesowego, polegającego na bezpodstawnym przyjęciu, że okoliczności przypisanego ukaranemu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości.

Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w P. z dnia 21 listopada 2017 r. Działając na podstawie art. 110 § 1 k.p.w. zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść ukaranego J. W.

Powołując się na przepis z art. 111 k.p.w. orzeczeniu temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie przepisów prawa procesowego, to jest art. 93 § 2 k.p.w., polegające na przyjęciu, że okoliczności przypisanego ukaranemu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości, co w konsekwencji doprowadziło do wydania wyroku nakazowego, podczas gdy w świetle dowodów dołączonych do wniosku o ukaranie zarówno wina jak i okoliczności popełnienia czynu zarzucanego obwinionemu budziły poważne wątpliwości, co winno skutkować skierowaniem sprawy do rozpoznania na rozprawie w celu wyjaśnienia wszystkich istotnych dla merytorycznego rozstrzygnięcia kwestii.

Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego w P. i umorzenie postępowania, na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w., z powodu przedawnienia karalności tego wykroczenia.

 


Data odpowiedzi:
2022-04-04
Opis odpowiedzi:
Kasacja uwzględniona (wyrok z 4 kwietnia 2022 r., sygn. akt IV KK 69/22).
Sąd Najwyższy orzekł, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie dawał Sądowi podstaw do przyjęcia braku wątpliwości, tak co do winy obwinionego, jak i co do okoliczności popełnienia przez niego zarzucanego mu wykroczenia. Sam J. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień (k.26-27 akt sprawy).Pozostały materiał dowodowy , to jest: protokół ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej (k.4-5), protokół oględzin (k.6,11), dokumentacja fotograficzna (k.8-10,15 - 20), nagranie na płycie CD (k.24,) o ile potwierdzał to, że czyn ten rzeczywiście został dokonany, to nie dawał jednak pewności, iż właśnie przez J. W. Nadto można w oparciu o te dowody stwierdzić niespójność co do daty faktycznego popełnienia owego czynu i daty czynu, który obwinionemu zarzucono. W tej sytuacji oczywiste jest, że - zgodnie z brzmieniem przepisu art. 93 § 2 k.w. - brak było podstaw do wydania wobec obwinionego wyroku nakazowego. Sąd powinien był skierować sprawę na rozprawę po to, by przeprowadzić postępowanie dowodowe, które by pozwoliło wyjaśnić wszystkie istotne dla jej rozstrzygnięcia kwestie. Naruszenie zatem przez Sąd Rejonowy przepisu art. 93 § 2 k.p.w. ma charakter bezspornie rażący i mogło mieć jednoznacznie istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Stąd też zaistniała konieczność uwzględnienia kasacji i uchylenia zaskarżonego nią wyroku.