Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odrzucające skargę na pismo Polskiego Funduszu Rozwoju w przedmiocie odmowy wypłaty subwencji finansowej z dnia 2022-03-25.
Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odrzucające skargę na pismo Polskiego Funduszu Rozwoju w przedmiocie odmowy wypłaty subwencji finansowej.
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył w całości postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 lutego 2022 r., odrzucające skargę W. R. na pismo Polskiego Funduszu Rozwoju S.A. z dnia 24 marca 2021 r. w przedmiocie odmowy wypłaty subwencji finansowej.
Zaskarżonemu postanowieniu Rzecznik zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: art. 58 § 1 pkt 1 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. w związku z art. 21a ust. 2b ustawy o systemie instytucji rozwoju (dalej jako "u.s.i.r."). W związku z powyższym, RPO wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W.
W uzasadnieniu Rzecznik Praw Obywatelskich uznał za błędne stanowisko WSA, iż działalność PFR w przedmiotowym obszarze leży a limine poza zakresem kognicji sądu administracyjnego. Rozstrzygnięcie PFR - w ocenie Rzecznika - mieści się bowiem w granicach konstytuujących pojęcie aktu lub czynności z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.: ma bowiem charakter władczy, ale nie jest decyzją lub postanowieniem; zostało podjęte w sprawie indywidualnej danego przedsiębiorcy, ma charakter publicznoprawny; dotyczy uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa określonych w art. 21a ust. 2b u.s.i.r.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż skargi kasacyjne nie zasługują na uwzględnienie. NSA przypomniał, że warunkiem sine qua non uzyskania przez przedsiębiorców wsparcia jest podpisanie umowy cywilnoprawnej, a nie złożenie wniosku o dofinansowanie. Jak wynika z art. 21a ust. 2b u.s.i.r. w celu uzyskania wsparcia finansowego, przedsiębiorca zobowiązany jest do złożenia Polskiemu Funduszowi Rozwoju oświadczeń wymaganych do ustalenia przez PFR możliwości objęcia przedsiębiorcy wsparciem finansowym. Z kolei w podpisanej umowie przedsiębiorca godzi się na rozwiązywanie zaistniałych na tym tle sporów przez sąd powszechny. Trudno w tej sytuacji przyznać rację składającym skargi kasacyjne co do władczego rozstrzygnięcia w przedmiocie wsparcia finansowego. Ostatecznie należy zatem dojść do wniosku, że w związku z realizacją zadań publicznych PFR nie został wyposażony ani przez ustawę, ani też przez porozumienie wydane na podstawie przepisów ustawy do podejmowania czynności o charakterze władczym, w tym również wydawania decyzji administracyjnych. PFR nie posiada zatem kompetencji w tym zakresie, a konsekwencji nie jest również organem administracyjnym w rozumieniu k.p.a.