Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oddalającego skargę RPO na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego odmawiającą umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych z dnia 2022-04-14.
Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oddalającego skargę RPO na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego odmawiającą umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z dnia 23 lutego 2022 r., oddalający skargę Rzecznika Praw Obywatelskich na decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. P. z dnia 13 lipca 2021 r., odmawiającą H. J. umorzenia zaległości z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2020 r. w wysokości 147.814 zł, wynikającej ze złożonej w dniu 1 czerwca 2021 r. korekty zeznania podatkowego PIT-37.
Rzecznik zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie: I. przepisów prawa materialnego, o których mowa w art. 174 pkt 1 ppsa, tj. art. 67a § 1 pkt 3 ustawy - Ordynacja podatkowa (dalej: "Ordynacja podatkowa") poprzez błędną jego wykładnię polegającą na uznaniu, że w niniejszej sprawie nie wystąpił ani "ważny interes podatnika" (pominięcie całokształtu sytuacji życiowej, zdrowotnej i majątkowej Skarżącego), ani "interes publiczny" (brak uwzględnienia okoliczności dotyczących powstania zaległości podatkowej), co w konsekwencji doprowadziło do bezzasadnego oddalenia skargi (art. 151 ppsa) i jednoczesnego zaaprobowania stanowiska organu podatkowego co do prawidłowości odmowy umorzenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "PIT") za 2020 r. w wysokości 147.814 zł, która to odmowa nie da pogodzić się z zasadą sprawiedliwości społecznej, wynikającą z art. 2 Konstytucji; II. przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, o których mowa w art. 174 pkt 2 ppsa, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ppsa poprzez brak uchylenia decyzji organu podatkowego wydanej w sprawie Skarżącego, w sytuacji gdy decyzja ta naruszała art. 210 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej z uwagi na niepowołanie podstawy prawnej w osnowie Decyzji oraz jej wskazanie na samym końcu rozstrzygnięcia, a także art. 207 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez używanie w uzasadnieniu Decyzji osobowych form czasowników, podczas gdy z ww. przepisu wynika, że decyzję wydaje organ podatkowy, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia zasady legalizmu (art. 120 Ordynacji podatkowej), a także zasady prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 188 ppsa, RPO wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku WSA w Sz., rozpoznanie skargi i uchylenie w całości wydanej w sprawie Skarżącego decyzji NUS w K. P., w przypadku uznania przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: "NSA"), że istota sprawy została dostatecznie wyjaśniona.
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości; uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. P. z dnia 13 lipca 2021 r. w całości. Zdaniem NSA zarzuty skargi kasacyjnej są uzasadnione, ocena Sądu pierwszej instancji jest dowolna i oderwana od stanu faktycznego sprawy, a przedstawiona argumentacja jest nielogiczna i nie uwzględnia kryterium doświadczenia życiowego, którym należy się kierować formułując ocenę w przedmiocie istnienia przesłanki ważnego interesu podatnika.