Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa procesowego, poprzez przeprowadzenie wadliwej kontroli odwoławczej i nienależyte rozpoznanie podniesionego przez skazaną w zażaleniu zarzutu naruszenia prawa materialnego z dnia 2022-05-12.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa procesowego, poprzez przeprowadzenie wadliwej kontroli odwoławczej i nienależyte rozpoznanie podniesionego przez skazaną w zażaleniu zarzutu naruszenia prawa materialnego.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w O. z dnia 28 września 2020 r., utrzymującego w mocy postanowienie Sądu Rejonowego w K. - K. z dnia 23 lipca 2020 r. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. RPO zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść skazanej D. B.
Działając na podstawie art. 523 § 1 k.p.k. orzeczeniu temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa procesowego, tj. art. 433 § 2 k.p.k., poprzez przeprowadzenie wadliwej kontroli odwoławczej i nienależyte rozpoznanie podniesionego przez skazaną w zażaleniu zarzutu naruszenia prawa materialnego, tj. art. 75 § 2 k.k., polegającego na zarządzeniu wykonania orzeczonej kary dwóch lat pozbawienia wolności, z powodu niewykonania przez skazaną obowiązku naprawienia szkody nałożonego na podstawie art. 46 § 1 k.k., mimo, że pokrzywdzony dokonał cesji wierzytelności wynikającej z przestępstwa popełnionego na jego szkodę na rzecz innego podmiotu.
Wobec powyższego Rzecznik wniósł o: 1) wstrzymanie wykonania postanowienia Sądu Okręgowego w O. z dnia 28 września 2020 r., na podstawie art. 532 § 1 k.p.k.; 2) uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz utrzymanego nim w mocy postanowienia Sądu Rejonowego w K. - K. z dnia 23 lipca 2020 r., a następnie umorzenie postępowania wykonawczego.
Rzecznik Praw Obywatelskich ma rację wskazując, że wydając zaskarżone postanowienie Sąd Okręgowy nie nadał właściwego znaczenia okoliczności przelewu wierzytelności na inny podmiot, a co za tym idzie zwolnienia skazanej z obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego. Zgodnie bowiem z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, dokonanie przez pokrzywdzonego cesji roszczeń wynikających z orzeczonego na jego rzecz obowiązku naprawienia szkody powoduje, iż wykonanie takiego obowiązku staje się bezprzedmiotowe, natomiast brak jego realizacji względem podmiotu trzeciego, który nabył w drodze cesji przedmiotową wierzytelność, nie może być uznany za niewykonanie obowiązku probacyjnego w rozumieniu art. 75 § 2 k.k. W konsekwencji więc, w takiej sytuacji, gdy doszło do cesji wierzytelności na rzecz innego podmiotu, nawet pomimo niewykonania przez skazanego nałożonego nań obowiązku naprawienia szkody, nie jest dopuszczalne zarządzenie wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności. Z powyższego wynika zatem, ze zaskarżone postanowienie zapadło z rażącą obrazą art. 75 § 2 k.k., co bez wątpienia miało to istotny wpływ na jego treść. Powyższe oznacza, że Rzecznik Praw Obywatelskich w sposób jednoznaczny wykazał, że w przedmiotowej sprawie zaktualizowała się podstawa kasacyjna z art. 523 § 1 k.p.k., co umożliwiło uwzględnienie kasacji na posiedzeniu w trybie art. 535 §5 k.p.k.