Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę na decyzję organu podatkowego utrzymującą w mocy decyzję w przedmiocie określenia podatnikowi zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2018 r z dnia 2022-05-12.
Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę na decyzję organu podatkowego utrzymującą w mocy decyzję w przedmiocie określenia podatnikowi zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2018 r.
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rz. z dnia 10 marca 2022 r. oddalający skargę Pana A. Sz. (dalej: „podatnik”) na decyzję Naczelnika Urzędu Celno - Skarbowego w P. (dalej: „NUCS” lub „organ podatkowy”) z dnia 4 października 2021 r., utrzymującą w mocy decyzję NUCS z dnia 8 marca 2021 r. w przedmiocie określenia podatnikowi zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2018 r. w wysokości 210.930,00 zł.
Rzecznik zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie: I. przepisów prawa materialnego, o których mowa w art. 174 pkt 1 ppsa, tj. art. 6 ust. 4 pkt 1 lit. a, art. 9 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym osiąganym przez niektóre osoby fizyczne (dalej: „zpdof”) w związku z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „pdof”) poprzez błędną ich wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że oświadczenie podatnika o wyborze sposobu opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, będące warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania w następnych latach, straciło swoją moc wskutek osiągnięcia przez podatnika przychodów z działalności w wysokości przekraczającej 150.000 euro i uznaniu, że podatnik zobowiązany był do złożenia ponownego oświadczenia o wyborze sposobu opodatkowania w formie ryczałtu w celu skorzystania z tej formy opodatkowania, co w konsekwencji doprowadziło do bezzasadnego oddalenia skargi (art. 151 ppsa) i zaaprobowania stanowiska organu podatkowego, nie dającego się pogodzić się z zasadą demokratycznego państwa prawnego, wyrażoną w art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji, wykluczającymi uzupełnianie ustawy podatkowej o treści w nich nie zamieszczone oraz zasadą proporcjonalności. II. przepisów postępowania, mających istotny wpływ na wynik sprawy, o których mowa w art. 174 pkt 2 ppsa, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ppsa poprzez brak uchylenia decyzji organu podatkowego wydanej w sprawie podatnika, w sytuacji gdy decyzja ta naruszała zasadę legalizmu (art. 120 ustawy - Ordynacja podatkowa), a także zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej), co było spowodowane niewskazaniem podatnikowi nieprawidłowości w zakresie sposobu rozliczania podatku dochodowego za 2015 r. pomimo posiadania wszelkich niezbędnych danych pozwalających na stwierdzenie takich nieprawidłowości i wyciąganiu z tego negatywnych konsekwencji dla podatnika poprzez wszczęcie kontroli celno – skarbowej.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 188 ppsa, Rzecznik wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku WSA w Rz., rozpoznanie skargi i uchylenie w całości wydanej w sprawie Skarżącego decyzji NUCS w P., w przypadku uznania przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”), że istota sprawy została dostatecznie wyjaśniona. Na wypadek nieuwzględnienia ww. wniosku, stosownie do treści art. 185 § 1 ppsa, RPO wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Rz.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu skarg kasacyjnych Rzecznika Praw Obywatelskich i A. Sz. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. z dnia 10 marca 2022 r. w sprawie ze skargi A. Sz. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w P. z dnia 4 października 2021 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2018 r. postanowił oddalić skargi kasacyjne. NSA stwierdził, iż skargi te nie mają usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlegają oddaleniu. Prawo do ponownego rozliczania się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, po utracie tego prawa w przypadku przekroczenia w roku poprzedzającym rok podatkowy limitu przychodów uzyskanych z prowadzonej działalności, określonego w art. 6 ust. 4 pkt 1 u.z.p.d.o.f., podatnik nabędzie po złożeniu, zgodnie z art. 9 ust. 1 u.z.p.d.o.f., pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy. Z chwilą utraty prawa do rozliczenia się w formie ryczałtu przestaje obowiązywać domniemanie zachowania zryczałtowanej formy opodatkowania w następnym roku, a tym samym i latach późniejszych. Co do naruszenia zasady legalizmu, która to zasada ma fundamentalne znaczenie w polskim porządku prawnym, z zasady tej wywodzi się bezwzględny wymóg działania przez organy władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa. W opinii NSA, prawidłowa była ocena sądu pierwszej instancji, że organy dokonały trafnej subsumcji sytuacji Skarżącego pod mające zastosowanie w niniejszej sprawie normy prawnej.