Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez umorzenie na mocy ustawy o amnestii postępowania karnego wobec podejrzanego o popełnienie czynu określonego w tym przepisie, mimo że brak było w jego działaniu znamion tego występku z dnia 2022-05-24.
Kasacja w sprawie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia prawa materialnego, poprzez umorzenie na mocy ustawy o amnestii postępowania karnego wobec podejrzanego o popełnienie czynu określonego w tym przepisie, mimo że brak było w jego działaniu znamion tego występku.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego postanowienia b. Sądu Powiatowego w Sz. z dnia 16 sierpnia 1969 r. Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył powyższe orzeczenie na korzyść S. Dz. - w całości.
Powołując się na treść art. 523 § 1 k.p.k. orzeczeniu temu Rzecznik zarzucił rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie prawa materialnego, to jest art. 36 m.k.k., poprzez umorzenie na mocy ustawy o amnestii z dnia 21 lipca 1969 r. postępowania karnego, wobec S. Dz., podejrzanego o popełnienie czynu określonego w tym przepisie, mimo że brak było w jego działaniu znamion tego występku.
Wobec powyższego RPO wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie podejrzanego od popełnienia zarzucanego mu czynu.
Sąd Najwyższy orzekł, iż kasacja jest oczywiście zasadna, co umożliwiło jej rozpoznanie na posiedzeniu bez udziału stron na podstawie art. 535 § 5 k.p.k. Skarżący dostatecznie wykazał, że w świetle uzyskanego - w ramach odtworzenia akt - materiału dowodowego bezspornym jest, iż prowadzone przeciwko S. D. w latach 60. XX w. postępowanie karne było przejawem represji, z jakimi spotykali się wówczas ze strony ówczesnych władz członkowie Związku „Świadków Jehowy”. Zasadnie wskazał także ugruntowaną już linię orzeczniczą, w której Sąd Najwyższy zajmował stanowisko, że nie jest możliwe odnoszenie pojęcia „związku” w rozumieniu prawa karnego materialnego do wspólnoty o charakterze religijnym, wyznaniowym, tj. zbioru ludzi, których łączy nie więź organizacyjna, ale religijna. W konsekwencji wspólnota wyznaniowa „Świadkowie Jehowy”, jako oparta wyłącznie na więzach religijnych, nie może być w ogóle uznawana za „związek” w rozumieniu prawa karnego. Oczywistą rację ma skarżący, argumentując, że umorzenie postępowania przeciwko podejrzanemu na mocy amnestii było oparte na uznaniu, że S. D. swoim działaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 36 m.k.k. Tymczasem czyn zarzucany mu stanowił w istocie realizację konstytucyjnego prawa do wykonywania praktyk religijnych, a tym samym nie wyczerpywał znamion tego przestępstwa.