Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, odrzucające skargę "na decyzję" Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie "nałożenia kwarantanny" z dnia 2022-05-30.
Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, odrzucające skargę "na decyzję" Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie "nałożenia kwarantanny".
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył w całości postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z 7 kwietnia 2022 r., odrzucające skargę H. G. "na decyzję" Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z 21 listopada 2021 r. w przedmiocie "nałożenia kwarantanny".
Zaskarżonemu postanowieniu Rzecznik zarzucił: na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., że zostało wydane z mającym wpływ na wynik sprawy: 1) naruszeniem art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 166 p.p.s.a. w zw. z art. 14 K.p.a. i art. 33 ust. 3a ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (dalej jako "ustawa zakaźna") poprzez poczynienie ustaleń w oderwaniu od akt sprawy, które nie obejmują ani dokumentu decyzji administracyjnej w przedmiocie nałożenia obowiązku kwarantanny, ani pisemnego protokołu lub adnotacji potwierdzającego wydanie decyzji w formie ustnej. 2) naruszeniem art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 14 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako: "K.p.a.") i art. 33 ust. 3a ustawy zakaźnej, a także w zw. z art. 104 § 2 K.p.a. poprzez odrzucenie skargi wobec stwierdzenia niewyczerpania środków zaskarżenia przed organem w sytuacji, w której środki takie skarżącej nie przysługiwały, albowiem do objęcia skarżącej kwarantanną doszło nie mocą decyzji administracyjnej, ale wskutek dokonania czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.
Jednocześnie w oparciu o art. 174 pkt 1 p.p.s.a., RPO zarzucił zaskarżonemu postanowieniu, że zostało wydane: 3) z naruszeniem art. 33 ust. 3a ustawy zakaźnej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że może mieć on zastosowanie do kierowania na kwarantannę, podczas gdy dotyczy on wyłącznie osób kierowanych do izolacji.
Mając powyższe na względzie, Rzecznik wniósł o a) połączenie do wspólnego rozpoznania sprawy wywołanej niniejszą skargą kasacyjną i sprawy ze skargi kasacyjnej Rzecznika Praw Obywatelskich od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z 21 kwietnia 2022 r. - na zasadzie art. 111 § 2 w zw. z art. 193 p.p.s.a. b) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji stosownie do art. 185 § 1 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż skargi kasacyjne są zasadne i zasługują na uwzględnienie. NSA wskazał, że skoro do nałożenia na stronę obowiązku kwarantanny - wbrew regulacji zawartej w art. 33 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, która wymaga zachowania formy decyzji administracyjnej - doszło na podstawie § 5 rozporządzenia w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, to nawet wobec zakwestionowania legalności tego rozporządzenia nie można było tracić z pola widzenia tego, że nałożenie wymienionego obowiązku nastąpiło w tej prawnej formie działania administracji publicznej, którą jest czynność, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Zaskarżone orzeczenie Sądu I instancji podlegało więc uchyleniu.