Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odrzucające skargę "na decyzję" Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie "nałożenia kwarantanny" z dnia 2022-05-30.
Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odrzucające skargę "na decyzję" Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie "nałożenia kwarantanny".
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył w całości postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z 21 kwietnia 2022 r., odrzucające skargę H. G. "na decyzję" Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z 3 listopada 2021 r. w przedmiocie "nałożenia kwarantanny".
Zaskarżonemu postanowieniu RPO zarzucił na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., że zostało wydane z mającym wpływ na wynik sprawy: 1) naruszeniem art. 133 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 166 p.p.s.a. w zw. z art. 14 K.p.a. i art. 33 ust. 3a ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (dalej jako "ustawa zakaźna") poprzez poczynienie ustaleń w oderwaniu od akt sprawy, które nie obejmują ani dokumentu decyzji administracyjnej w przedmiocie nałożenia obowiązku kwarantanny, ani pisemnego protokołu lub adnotacji potwierdzającego wydanie decyzji w formie ustnej. 2) naruszeniem art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 14 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako: "K.p.a.") i art. 33 ust. 3a ustawy zakaźnej, a także w zw. z art. 104 § 2 K.p.a. poprzez odrzucenie skargi wobec stwierdzenia niewyczerpania środków zaskarżenia przed organem w sytuacji, w której środki takie skarżącej nie przysługiwały, albowiem do objęcia skarżącej kwarantanną doszło nie mocą decyzji administracyjnej, ale wskutek dokonania czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.
Jednocześnie w oparciu o art. 174 pkt 1 p.p.s.a., Rzecznik zarzucił zaskarżonemu postanowieniu, że zostało wydane: 3) z naruszeniem art. 33 ust. 3a ustawy zakaźnej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że może mieć on zastosowanie do kierowania na kwarantannę, podczas gdy dotyczy on wyłącznie osób kierowanych do izolacji.
Mając powyższe na względzie, RPO wniósł o a) połączenie do wspólnego rozpoznania sprawy wywołanej niniejszą skargą kasacyjną i sprawy ze skargi kasacyjnej Rzecznika Praw Obywatelskich od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z 7 kwietnia 2022 r., - na zasadzie art. 111 § 2 w zw. z art. 193 p.p.s.a. b) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji stosownie do art. 185 § 1 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Sz. Zdaniem NSA prawidłowości stanowiska, że nałożenie na stronę kwarantanny nastąpiło w drodze decyzji nie można potwierdzić. Jakkolwiek bowiem, nałożenie obowiązku kwarantanny - a co za tym idzie poddanie się temu obowiązkowi - następuje i może nastąpić w drodze decyzji, co aż nadto jasno i wyraźnie wynika z art. 33 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, to jednak nie sposób było twierdzić, że decyzja o nałożeniu kwarantanny, której adresatem miałaby być strona rzeczywiście została wydana w rozpatrywanej sprawie. Zwłaszcza, że wniosku tego rodzaju nie mógł uzasadniać argument odwołujący się do znaczenia konsekwencji mających wynikać z ust. 3a art. 33 przywołanej ustawy, który jednocześnie legł u podstaw założenia o zaktualizowaniu się w przesłanek stosowania w sprawie art. 58 § 1 pkt 6 (w związku z art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a).