Skarga nadzwyczajna na postanowienie Sądu Apelacyjnego w przedmiocie przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków pozyskanych przez komitet wyborczy partii politycznej z dnia 2022-06-20.
Skarga nadzwyczajna na postanowienie Sądu Apelacyjnego w przedmiocie przepadku na rzecz Skarbu Państwa środków pozyskanych przez komitet wyborczy partii politycznej.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł skargę nadzwyczajną na postanowienie Sądu Apelacyjnego w W. z 11 sierpnia 2009 r., zaskarżając je w całości.
Rzecznik Praw Obywatelskich, jako organ stojący na straży wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji oraz w innych aktach normatywnych, dostrzegając w kwestionowanym postanowieniu naruszenie przepisów prawa, powodujące negatywne konsekwencje w sferze praw i wolności obywatelskich uczestnika postępowania, postanowił wystąpić z niniejszą skargą nadzwyczajną.
Zaskarżonemu orzeczeniu RPO zarzucił: 1) naruszenie konstytucyjnych zasad, praw i wolności (art. 89 § 1 pkt 1 u.s.n.) tj.: a) zasady ne bis in idem wynikającej z art. 2 i art. 42 ust. 1 Konstytucji, a także zakazu nadmiernej ingerencji wynikającego z art. 2 Konstytucji, przez wymierzenie partii politycznej za ten sam czyn trzeciej sankcji represyjnej polegającej na przepadku korzyści uzyskanych w 2001 r. z naruszeniem prawa wyborczego, mimo że Sądowi Apelacyjnemu było wiadome z urzędu, że partia poniosła już konsekwencje swego czynu przez sankcję utraty 75% dotacji podmiotowej za wybory z 2001 r. oraz 30% subwencji należnej w 2002 r.; b) prawa do poszanowania praw majątkowych zagwarantowanych w art. 64 ust. 1 Konstytucji, a także zasad jego ograniczania wyrażonych art. 31 ust. 3 Konstytucji - poprzez pozbawienie partii politycznej kwoty 9 422 255,84 zł zgromadzonej na rachunku bankowym jego komitetu wyborczego w 2001 r.; c) prawa do sprawiedliwego rozpatrzenia sprawy zagwarantowanego w art. 45 ust. 1 Konstytucji poprzez pominięcie w sprawie zagadnień stanowiących istotę problemu oraz nienależyte uzasadnienie rozstrzygnięcia. 2) rażące naruszenie prawa (art. 89 § 1 pkt 2 u.s.n.), tj. art. 111 ust. 1 ustawy z 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (dalej zwaną "Ordynacją wyborczą") przez błędną wykładnię i uznanie, że z tego przepisu wynika obowiązek prowadzenia dwu odrębnych rachunków bankowych dla komitetu wyborczego i funduszu wyborczego partii.
W związku z powyższym Rzecznik wniósł o: 1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i orzeczenie co do istoty poprzez oddalenie w całości apelacji wnioskodawcy - Państwowej Komisji Wyborczej od postanowienia Sądu Okręgowego w W. z 27 listopada 2008 r.; 2) ewentualnie o uchylenie przez Sąd Najwyższy zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania.