Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w odnośnie decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie nałożenia kwarantanny z dnia 2022-07-06.
Skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w odnośnie decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie nałożenia kwarantanny.
Rzecznik Praw Obywatelskich zaskarżył w całości postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Sz. z 6 czerwca 2022 r., "na decyzję" Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z 23 stycznia 2022 r. w przedmiocie "nałożenia kwarantanny".
Zaskarżonemu postanowieniu Rzecznik zarzucił na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a., że zostało wydane z mającym wpływ na wynik sprawy: 1) z naruszeniem art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w zw. z art. 52 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 14 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej jako: "K.p.a.") i art. 33 ust. 3a ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (dalej jako "ustawa zakaźna"), a także w zw. z art. 104 § 2 K.p.a. poprzez odrzucenie skargi wobec stwierdzenia niewyczerpania środków zaskarżenia przed organem w sytuacji, w której środki takie skarżącej nie przysługiwały, albowiem do objęcia skarżącej kwarantanną doszło nie mocą decyzji administracyjnej, ale wskutek dokonania czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.
Jednocześnie w oparciu o art. 174 pkt 1 p.p.s.a., RPO zarzucił zaskarżonemu postanowieniu, że zostało wydane: 2) z naruszeniem art. 33 ust. 3a ustawy zakaźnej poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że może mieć on zastosowanie do kierowania na kwarantannę, podczas gdy dotyczy on wyłącznie osób kierowanych do izolacji.
Mając powyższe na względzie, Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji stosownie do art. 185 § 1 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Sz. Zdaniem NSA prawidłowości stanowiska, że nałożenie na stronę kwarantanny nastąpiło w drodze decyzji nie można potwierdzić. Jakkolwiek bowiem, nałożenie obowiązku kwarantanny - a co za tym idzie poddanie się temu obowiązkowi - następuje i może nastąpić w drodze decyzji, co aż nadto jasno i wyraźnie wynika z art. 33 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, to jednak nie sposób było twierdzić, że decyzja o nałożeniu kwarantanny, której adresatem miałaby być strona rzeczywiście została wydana w rozpatrywanej sprawie. Zwłaszcza, że wniosku tego rodzaju nie mógł uzasadniać argument odwołujący się do znaczenia konsekwencji mających wynikać z ust. 3a art. 33 przywołanej ustawy, który jednocześnie legł u podstaw założenia o zaktualizowaniu się w przesłanek stosowania w sprawie art. 58 § 1 pkt 6 (w związku z art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a).