Kasacja w sprawie rażącego naruszenia prawa procesowego, polegającego na przyjęciu, że okoliczności przypisanego ukaranemu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości, podczas gdy w świetle dowodów dołączonych do wniosku o ukaranie, zarówno wina, jak i okoliczności czynu zarzucanego obwinionemu budziły poważne wątpliwości z dnia 2022-07-22.
Kasacja w sprawie rażącego naruszenia prawa procesowego, polegającego na przyjęciu, że okoliczności przypisanego ukaranemu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości, podczas gdy w świetle dowodów dołączonych do wniosku o ukaranie, zarówno wina, jak i okoliczności czynu zarzucanego obwinionemu budziły poważne wątpliwości.
Rzecznik Praw Obywatelskich wniósł kasację od prawomocnego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 13 lutego 2018 r. Na podstawie art. 110 § 1 k.p.w. zaskarżył powyższe orzeczenie w całości na korzyść ukaranego T. K.
Na podstawie art. 111 k.p.w. orzeczeniu temu RPO zarzucił rażące naruszenie prawa procesowego, to jest art. 93 § 2 k.p.w., mogące mieć istotny wpływ na jego treść, polegające na przyjęciu, że okoliczności przypisanego ukaranemu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości, co w konsekwencji doprowadziło do wydania wyroku nakazowego, podczas gdy w świetle dowodów dołączonych do wniosku o ukaranie, zarówno wina, jak i okoliczności czynu zarzucanego obwinionemu budziły poważne wątpliwości, co winno skutkować skierowaniem sprawy do rozpoznania na rozprawie i wyjaśnieniem wszystkich istotnych dla merytorycznego rozstrzygnięcia okoliczności.
Wobec powyższego Rzecznik wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w Ł. i umorzenie postępowania przeciwko obwinionemu - na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.k. w zw. z art. 45 § 1 k.w. - wobec ustania karalności przypisanego mu czynu.
Sąd Najwyższy orzekł, iż kasacja jest oczywiście zasadna, stąd jej rozpoznanie i uwzględnienie na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. Skarżący słusznie podnosi, że okoliczności popełnienia przypisanego ukaranemu czynu i jego wina budzą wątpliwości, w świetle dowodu z nagrań ulicznego monitoringu, rejestrujących przejazd prowadzonego przez T. K. pojazdu. Na podstawie załączonych w poczet materiału dowodowego nagrań nie sposób zatem jednoznacznie stwierdzić, że T. K. popełnił wykroczenie drogowe, określone w art. 97 k.w., a o jego winie nie przesądzają też inne dowody. Ponieważ w sprawie zachodziły wątpliwości co do przebiegu zdarzenia i związku przejazdu przez ukaranego ul. K. a powstałymi uszkodzeniami w obrębie krawężnika torowiska, niniejsza sprawa nie powinna być rozpoznawana w trybie nakazowym. Ponadto, zgodnie z art. 45 § 1 k.w. karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu. Ponieważ zarzucany obwinionemu czyn został popełniony w dniu 19 sierpnia 2017 r., jego karalność już ustała.